Wanda Klaff (ur. 6 marca 1922 w Gdańsku, stracona 4 lipca 1946 na Wysokiej Górze / Stolzenberg w Gdańsku) – niemiecka nadzorczyni SS (SS-Aufseherin) w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Stutthof i zbrodniarka wojenna.

Urodziła się w Gdańsku jako córka Ludwika Kalacińskiego (który od 1941 r. nazywał się Kalden), gdańskiego kolejarza. Podpisała volkslistę. Szkołę podstawową ukończyła w 1938. Do 1942 pracowała w fabryce marmolady, następnie jako konduktorka tramwajowa. W 1942 r. wyszła za mąż za Willego Klaffa. W 1944 Klaff została SS-Aufseherin, czyli nadzorczynią w podobozie Stutthofu Praust (pol. Pruszcz Gdański). W podobozie tym katowała i biła wiele więźniarek. 5 października 1944 przeniesiono ją do kolejnego podobozu Sttuthofu o nazwie Russoschin. I tutaj znana była ze swego sadyzmu i okrucieństwa.

Uciekła z obozu na początku 1945. 11 czerwca 1945 Klaff została aresztowana przez władze polskie w mieszkaniu swoich rodziców w Gdańsku przy Paul-Beneke-Weg. W areszcie chorowała na tyfus. Została jedną z oskarżonych w pierwszym procesie załogi Stutthofu przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku. Podczas składania wyjaśnień stwierdziła: "Jestem bardzo inteligentna i oddana służbie w obozach. Biłam przynajmniej dwie więźniarki dziennie". Klaff została skazana na śmierć przez powieszenie i stracona publicznie z innymi skazanymi w dniu 4 lipca 1946 o godzinie 17 na Chełmie w Gdańsku.