Walerian Bierdiajew (ur. 7 marca 1885 w Grodnie, zm. 28 września 1956 w Warszawie) – polski dyrygent.

Studiował w Lipsku u Stefana Krehla, Maxa Regera i Arthura Nikischa. Debiutował w 1905 w Dreźnie i Lipsku.

W latach 1907–1921 przebywał w Rosji będąc miedzy innymi dyrygentem orkiestry Teatru Maryjskiego. W latach 1921–1925 dyrygował w Polsce i innych krajach europejskich. W latach 1925–1930 przebywał w ZSRR, gdzie występował w wielu miastach. W Kijowie wykładał dyrygenturę. W 1930 powrócił do Warszawy, gdzie został dyrygentem Teatru Wielkiego i profesorem konserwatorium.

Podczas okupacji był kierownikiem muzycznym Teatru Miasta Warszawy i wykładał w tajnym konserwatorium. Od 1945 nauczał w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina, od 1947 dyrygent filharmonii oraz pedagog PWSM. W okresie 1949–54 był dyrektorem Opery i profesorem PWSM w Poznaniu. Prowadził także klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, gdzie jego studentami byli m.in. Adam Kopyciński oraz Stanisław Skrowaczewski.

Jego uczniami byli między innymi : Andrzej Panufnik, Bohdan Wodiczko, Jan Krenz, Henryk Czyż, Stanisław Skrowaczewski, Stefan Stuligrosz, Krzysztof Missona, Józef Wiłkomirski.

Uchwałą Rady Państwa z 15 stycznia 1953 r. "Za wybitne zasługi w dziedzinie kultury i sztuki" został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1953).