Cmentarz wojenny położony jest obok cmentarza komunalnego założonego w latach dziewięćdziesiątych XX w. Oba obiekty oddzielone są od siebie ogrodzeniem. Cmentarz wojenny założono w 1849 roku, ale obecny wygląd uzyskał w 1967 roku. Wówczas na nowo wytyczono kwatery, obramowano mogiły i utwardzono alejki. Cmentarz podzielono na dwie części: jedną, upamiętniającą żołnierzy i partyzantów polskich, drugą, upamiętniającą żołnierzy radzieckich. Pochowano tu m.in. żołnierzy austriackich zmarłych w Wadowickim szpitalu wojskowym. Do początku 1915 roku pogrzebano tu około 1500 żołnierzy. W czasie I wojny światowej cmentarz był oznaczony numerem 473. Wówczas spoczęło na nim 1206 żołnierzy ze wszystkich armii walczących w Galicji. Według Kroniki Klasztoru Karmelitów Bosych w Wadowicach na cmentarzu pochowano również kilka tysięcy osób przebywających w szpitalu wojennym i w obozie dla jeńców. W latach 1918 – 1921 na cmentarzu pogrzebano, zmarłych w szpitalu, 2160 jeńców z Armii Czerwonej, internowanych Ukraińców oraz żołnierzy Wojska Polskiego. W latach 1946 - 1948 na cmentarz w Wadowicach przeniesiono zwłoki 1399 żołnierzy Armii Czerwonej poległych w 1945 roku.