Wacław Michał Kuchar (ur. 16 września 1897 w Łańcucie, zm. 13 lutego 1981 w Warszawie) – kapitan WP, polski sportowiec, olimpijczyk.

W 1915 skończył szkołę realną we Lwowie. Studiował na Politechnice Lwowskiej. Uczestnik obrony Lwowa 1918-1919. Od 2 listopada 1918 do 1924 służył w WP, podporucznik rezerwy. Uprawiał m.in. lekkoatletykę, piłkę nożną (napastnik, później pomocnik), łyżwiarstwo szybkie i hokej na lodzie. Wielokrotny mistrz Polski i reprezentant kraju we wszystkich z wymienionych dyscyplin. Całe życie związany ze Lwowem i reprezentujący barwy lwowskiej Pogoni. Wielokrotny mistrz Lwowa. Po zakończeniu kariery trener, sędzia i działacz sportowy. Jeden z braci Kucharów. Przykład zawodnika zawsze grającego z duchem fair-play.

Znalazł się w gronie lekkoatletów nominowanych do kadry na igrzyska olimpijskie w 1920. Z powodu wojny polsko-bolszewickiej Polska nie wysłała jednak ostatecznie reprezentacji na te zawody.

Został uznany sportowcem roku w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1926, a rok później zajął w Plebiscycie 1927 10. miejsce. Olimpijczyk z Paryża 1924 jako napastnik drużyny piłki nożnej.

Wacław Kuchar był mistrzem Polski w:

• biegu na 800 metrów – 1920, 1921
• biegu na 110 metrów przez płotki – 1920
• biegu na 400 metrów przez płotki – 1923
• skoku wzwyż – 1921, 1923
• trójskoku – 1921
• dziesięcioboju – 1923, 1924

Był też rekordzistą Polski w biegach na 800 m i 400 m przez płotki, w skoku wzwyż, dziesięcioboju oraz w sztafecie 4 x 400 m i sztafecie szwedzkiej.

Kuchar jako piłkarz Pogoni Lwów:

• 168 cm/ 65 kg
• lata gry: 1912-1935
• Mistrz Polski: 1922, 1923, 1925, 1926
• Król strzelców mistrzostw Polski: 1922 (21 goli), 1926 (wspólnie z Józefem Garbieniem, również z Pogoni Lwów – po 11 goli)
• rozegrał w klubie 1052 mecze, strzelając 1065 goli[3]
• w rozgrywkach o Mistrzostwo Polski reprezentował barwy Pogoni 198 razy, zdobył 98 bramek.

Piłkarska reprezentacja Polski:

• 23 oficjalne mecze (25 razem z meczami nieoficjalnymi)
• 5 bramek (9 jw.)
• debiut: 18 grudnia 1921 Węgry-Polska 1-0 (pierwszy mecz polskiej reprezentacji)
• ostatni mecz: 27 października 1928 Czechosłowacja-Polska 3-2
• Trener reprezentacji Polski 1947-1949
• Dwukrotnie Honorowy Członek PZPN

Wacław Kuchar jako łyżwiarz i hokeista:

• Uczestnik Mistrzostw Europy w łyżwiarstwie szybkim 1925 w Saint Moritz (Szwajcaria) – 6. miejsce w wieloboju
• 22-krotny mistrz Polski w latach 1922-1929
• 9 występów w reprezentacji hokeja na lodzie i wicemistrzostwo Europy w 1929 w Budapeszcie (Węgry)
• z Pogonią Lwów mistrz Polski w hokeju na lodzie w 1933 (ex aequo z Legią Warszawa)

Po drugiej wojnie światowej

Po przymusowym opuszczeniu Lwowa osiadł na pewien czas w Bytomiu i zaangażował się w założenie i działalność Polonii Bytom (klubu kontynuującego tradycje Pogoni Lwów), głównie w sekcji hokejowej Polonii. Następnie osiadł się w Warszawie, gdzie był szczęśliwym ojcem Marii Elwiry Kuchar oraz dziadkiem Tomasza Bielawskiego.

Inne osiągnięcia

Kuchar znany jest głównie jako znakomity sportowiec. Był jednak także oficerem Wojska Polskiego (doszedł do rangi kapitana). Został odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Obrony Lwowa i Medalem Orląt za udział w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej. Otrzymał także Złoty Krzyż Zasługi i Medal Niepodległości.

Upamiętnienie

Wacław Kuchar jest od 2011 patronem Szkoły Podstawowej nr 54 w Bytomiu. Od sezonu 1986/87 pod patronatem PZPN prowadzone są rozgrywki o Puchar im. Wacława Kuchara, w których obecnie rywalizują reprezentacje szesnastu wojewódzkich związków piłki nożnej w kategorii chłopców do lat 14.