Vilhelms Munters (ur. 25 lipca 1898 w Rydze, zm. 10 stycznia 1967 tamże) – łotewski polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych Łotwy (1936–1940).

Biografia

Urodził się w rodzinie Niemców bałtyckich pochodzących z Estonii. W 1915 ukończył ryską szkołę handlową, następnie rozpoczął studia chemiczne na Ryskim Uniwersytecie Technicznym (ukończył po powrocie na Łotwę w 1925).

W 1917 został wcielony do armii rosyjskiej. Podczas Rewolucji październikowej walczył w Petersburgu z bolszewikami, w następstwie czego został na krótko uwięziony. Po uwolnieniu już w szeregach narodowych wojsk estońskich (1919–1920) i łotewskich (1920) uczestniczył w walkach niepodległościowych.

Od 1920 pracował w ministerstwie spraw zagranicznych. Reprezentował Łotwę w Lidze Narodów. W 1936 stanął na czele resortu, którym kierował do lipca 1940. Brał udział w negocjacjach dotyczących paktu nieagresji między Niemcami i Łotwą (1938) oraz tzw. porozumień o wzajemnej pomocy ze Związkiem Sowieckim (październik 1939).

Od 1940 do 1958 przetrzymywany był w więzieniach i łagrach na terenie Związku Sowieckiego (m.in. w Saratowie i Włodzimierzu).

Po powrocie na Łotwę w końcu lat 50. pracował w Akademii Nauk Łotewskiej SRR (Latvijas PSR Zinātņu Akadēmija). Publikował w prasie sowieckiej (m.in. "Izwiestijach"), poddając tam surowej krytyce działalność łotewskiej emigracji w USA i Europie Zachodniej.