Tullio Serafin (ur. 1 września 1878, zm. 2 lutego 1968) – włoski dyrygent, pedagog.

Wprowadził 19. wieczne opery bel canto (m. in. Belliniego, Rossiniego i Donizettiego) do 20. wiecznego repertuaru operowego. Wsławił się jako nauczyciel młodych śpiewaków operowych, szczególnie prowadzeniem Marii Callas. Urodził się w Rottanova (Cavarzere), niedaleko Wenecji, naukę rozpoczął w Mediolanie, został początkowo skrzypkiem w orkiestrze La Scali w Mediolanie pod dyrekcją Toscaniniego. Później otrzymał nominację na asystenta dyrygenta. W latach 1909 - 1914, 1917 – 1918, był dyrektorem muzycznym La Scali.

W 1924 r. wstąpił do zespołu dyrygentów Metropolitan Opera. W 1934 r. został dyrektorem artystycznym Teatro Reale w Rzymie. Podczas swojej długiej kariery odkrył wielu śpiewaków, w tym Rosę Ponselle, Joan Sutherland i Marię Callas, z którą dokonał licznych nagrań. Serafin doprowadził do włoskich premier dzieł m. in. Albana Berga, Paula Dukasa i Benjamina Brittena. Zmarł w Rzymie w 1968 roku.

Do najsłynniejszych nagrań Tullia Serafina z udziałem Marii Callas dla wytwórni Angel / EMI Records należą:

• Armida - 1952
• Lucia di Lammermoor - 1953
• I puritani - 1953
• Cavalcanti rusticana - 1953
• Norma - 1954
• Pajace - 1954
• La forza del destino - 1954
• Aida - 1955
• Rigoletto - 1955
• Turandot - 1957
• Manon Lescaut - 1957
• Medea - 1957
• Lucia di Lammermoor - 1959
• Norma - 1960