Tadeusz Józef de Virion (ur. 28 marca 1926 w Warszawie, zm. 25 października 2010 w Warszawie) – polski prawnik, adwokat, dyplomata.

Pochodził z rodziny pieczętującej się herbem Leliwa. W 1944 roku brał udział w powstaniu warszawskim. Był pierwszym po II wojnie światowej niekomunistycznym ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii w latach 1990-1993, członek Trybunału Stanu w latach 1989-1991 i 1993-2005.

Był obrońcą w procesach powojennej Polski. Występował też jako adwokat w procesach opozycjonistów w stanie wojennym. W III RP był obrońcą w procesach m.in. członków gangu pruszkowskiego i gangu „Rympałka”. Był adwokatem Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing” oraz polskim obrońcą Jeremiasza Barańskiego, ps. „Baranina”. Reprezentował prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w procesie z gazetą „Życie”. Ostatnią głośną sprawą, w której występował, było wydanie Belgii na mocy Europejskiego nakazu aresztowania Adama G., który zamordował w Brukseli belgijskiego nastolatka.

Uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności.

Tadeusz de Virion zmarł w warszawskim szpitalu, po długiej chorobie. Pochowany został 29 października 2010 na Starych Powązkach w Warszawie.

Odznaczenia

Został odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Adwokatury, Medalem Wojska, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Pro Merito Melitensi, oraz pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski został również odznaczony przez Prezydenta RP na Uchodźstwie w 1990). Od 1980 był również członkiem Zakonu Kawalerów Maltańskich.