Tadeusz Zenon Jarosz (ur. 11 października 1931 w Warszawie, zm. 19 maja 2011 tamże) – polski duchowny protestancki Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan, założyciel pierwszej ewangelicznej fundacji w Polsce, inżynier, rzecznik patentowy, przewodniczący Rady Zakładowej Związku Zawodowego Metalowców.

Działalność

Tadeusz Zenon Jarosz urodził się 11 października 1931 w Warszawie jako syn Tadeusza i Karoliny. W wieku ośmiu lat stracił ojca, który nie wrócił z obozu pracy w Lipsku w Niemczech. Chrzest wiary przyjął w czerwcu 1949 w Warszawie wraz ze swoją późniejszą żoną Barbarą z domu Latawiec. Pobrali się 12 lipca 1953. Razem przeżyli 58 lat i wychowali pięcioro dzieci: Tadeusza, Daniela, Annę, Pawła i Adama.

W listopadzie 1966 otrzymał dyplom ukończenia Politechniki Warszawskiej na Wydziale Mechanicznym, uzyskując tytuł inżyniera mechanika. W latach 70. pracował na kierowniczym stanowisku jako rzecznik patentowy w Biurze Projektów „Bipromasz” w Warszawie. Pełnił również funkcję męża zaufania, a później przewodniczącego Rady Zakładowej Związku Zawodowego Metalowców.

Swoją misję głoszenia Ewangelii rozpoczął jako nauczyciel w Szkółce Niedzielnej. Brał czynny udział w służbie odwiedzania słuchaczy w ramach działalności radia „Głos Ewangelii”, m.in. w Piątkowie, gdzie później powstał zbór. W latach 70. był ewangelistą w I Zborze Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie przy ul. Zagórnej 10, gdzie w 1981 został wybrany na pastora. Pełnił funkcję Przewodniczącego kierunku Ewangelicznych Chrześcijan, wchodzącego w skład Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. W latach 1984–1988 zasiadał w jego prezydium.

W latach 80. nawiązując współpracę ze szwajcarską fundacją chrześcijańską Fondation Le Grain de Blé (Suisse) zorganizował akcję wysyłania polskich dzieci z biednych rodzin i z domów dziecka na wczasy klimatyczne do La Bessonnaz w Szwajcarii. Ogółem w ciągu 7 lat miało tam możliwość usłyszeć Ewangelię 1560 dzieci.

W 1988 pomimo dużych oporów środowiska ewangelikalnego zarejestrował pierwszą w Polsce ewangeliczną fundację charytatywną pod nazwą Ewangeliczna Fundacja Przyjaciół Rodziny, w której został prezesem.

Był pomysłodawcą i twórcą dwóch obiektów fundacji: ośrodka konferencyjno-wypoczynkowego w Opypach na terenie gminy Grodzisk Mazowiecki – Arka 1 oraz biura fundacji ze świetlicą dla dzieci i stołówką na warszawskiej Pradze przy ul. Stanisławowskiej 14 – Arka 2. Fundatorami byli Jean i Mady André z fundacji Le Grain de Blé z Lozanny (Szwajcaria), Stowarzyszenie Regenbogen V.E. z Frankfurtu (Niemcy), fundacja Stichting Hulp Oost-Europa z Barneveld (Holandia) oraz Werk Group de Ark z Oene (Holandia).

W 1997 roku w Arce 2 założył Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan "Getsemane" w Warszawie, w którym został pastorem. Tam również organizował dla najuboższych tzw. „Obiady czwartkowe u Brata Tadeusza”, gdzie było głoszone Słowo Ewangelii. W 2003 za działalność na rzecz dzieci został uhonorowany nagrodą "Serce dzieciom".

Wielkim wsparciem w jego działalności była żona Barbara. Do ostatnich chwil kierował Fundacją i Zborem. Zmarł po ciężkiej chorobie 19 maja 2011. Pochowany został na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie przy ul.Żytniej.

Odznaczenia

• Złota Odznaka Honorowa "Za Zasługi dla Warszawy", 9 stycznia 1975
• Srebrny Krzyż Zasługi, 26 marca 1970
• Złoty Krzyż Zasługi, 1 grudnia 1976