Tadeusz Szaciło

Osoba
Miejsca
Wspomnienia
Kondolencje
Ogłoszenia
Związki
Wydarzenia

Dodaj nowe zdjęcie!

Data urodzenia:: 13.05.1925
Data śmierci:: 14.03.2016
Data pogrzebu :: 22.03.2016
Długość życia:: 90
Days since birth:: 36158
Years since birth:: 98
Dni od śmierci:: 2979
Lata od śmierci:: 8
Inne nazwiska/pseudonimy:: Tadeusz Szaciłło
Kategorie:: generał, żołnierz
Narodowość:: polska
Cmentarz:: Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Tadeusz Szaciło(ur. 13 maja 1925 w Augustowie, zm. 14 marca 2016 w Warszawie) – generał broni Wojska Polskiego, doktor nauk humanistycznych Wojskowej Akademii Politycznej, członek PPR i PZPR.

Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w gimnazjum, naukę przerwał mu wybuch wojny. Po 17 września deportowany wraz z rodziną w głąb ZSRR. W latach 1939-1944 pracował jako robotnik leśny.

W dniu 23 listopada 1944 w Białymstoku został wcielony do 4 Zapasowego Pułku Piechoty. Po przeszkoleniu skierowany do 1 Pułku Piechoty 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, a później do 3 Zapasowego Pułku Piechoty. Przeszedł szlak bojowy od Warszawy po Wał Pomorski, ranny w walkach o Mirosławiec.

W listopadzie 1945 ukończył Oficerską Szkolę Piechoty nr 2 w Gryficach i został skierowany do Suwałk, do 57 Pułku Piechoty 18 DP na stanowisko dowódcy plutonu moździerzy. Był słuchaczem kursu szefów sztabów pułków w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie (przemianowanym w Wyższą Szkołę Piechoty), a następnie słuchaczem Akademii Wojskowo-Politycznej imienia Feliksa Dzierżyńskiego i Wyższego Wojskowego Instytutu Pedagogicznego w ZSRR (1949-1953).

W 1962 na Uniwersytecie Warszawskim obronił pracę na temat „Organizacja partyjna gwarantem sukcesów szkoleniowych WP” i został doktorem nauk humanistycznych.

Następnie był pracownikiem naukowym WAP. W akademii zajmował kolejno stanowiska docenta i zastępcy szefa Katedry Pedagogiki, zastępcy szefa Katedry Teorii i Historii Wychowania oraz zastępcy komendanta uczelni do spraw naukowych.

W 1969 został szefem Zarządu Politycznego Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a dwa lata później zastępcą dowódcy WOW do spraw politycznych. Na tym stanowisku pozostawał do 17 listopada 1973, kiedy to został mianowany szefem Zarządu II Propagandy i Agitacji - zastępcą szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. W latach 1983-1986 był I zastępcą szefa GZP WP. 4 stycznia 1986 na posiedzeniu poszerzonego Kolegium GZP WP z udziałem ministra obrony narodowej, generała armii Floriana Siwickiego przejął od generała broni Józefa Baryły obowiązki szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. Na tym stanowisku pozostawał do czasu przeformowania instytucji w Główny Zarząd Wychowawczy WP. Jego pierwszym zastępcą był wiceadmirał Ludwik Dutkowski.

W latach 1986-1990 członek Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1985-1990 wiceprezes Zarządu Głównego ZBoWiD. W latach 1986-1989 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W dniu 11 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 70 rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, którego przewodnictwo objął I sekretarz KC PZPR gen. armii Wojciech Jaruzelski a 28 listopada w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR - PPS - powstania PZPR, któremu również przewodniczył I sekretarz KC PZPR.

Od 27 listopada do 26 grudnia 1989 pełnił obowiązki szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP. 26 grudnia odwołany ze stanowiska przez Prezydenta RP, Wojciecha Jaruzelskiego. Trzy dni później, w obecności ministra obrony narodowej, generała armii Floriana Siwickiego przekazał obowiązki szefa GZW WP następcy, wiceadmirałowi Piotrowi Kołodziejczykowi. 11 stycznia 1990 został komendantem Wojskowego Instytutu Historycznego imienia Wandy Wasilewskiej. Obowiązki komendanta pełnił do 5 lipca 1990 po czym do 22 lutego 1991 pozostawał w dyspozycji ministra obrony narodowej, a następnie przeniesiony został do rezerwy.

Życie prywatne

Z małżeństwa z Hanną (zm. w styczniu 2011) urodziło się dwóch synów: starszy Mirosław (rzecznik prasowy Komendy Głównej Straży Granicznej w latach 1996-2005) i młodszy Jarosław.