Tadeusz Świcarz (ur. 5 czerwca 1920 w Warszawie, zm. 6 czerwca 2002 w Warszawie) - polski piłkarz, napastnik oraz hokeista. Reprezentant Polski w obu dyscyplinach.

Przez większość kariery był związany z klubami warszawskimi. Przed II wojną światową był zawodnikiem Skry i Ursusa. Brał udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie został piłkarzem Polonii i w 1946 wywalczył tytuł mistrza Polski. Grał także w Legii (1950-1951 i 1953), Lotniku Warszawa (1951-1952) oraz Śląsku Wrocław (1951). W reprezentacji debiutował 11 czerwca 1947 w meczu - pierwszym powojennym Polaków - z Norwegią, ostatni raz zagrał w 1949. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 5 oficjalnych spotkań.

Jako hokeista trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza kraju (z Legią). Grał w reprezentacji. Brał z nią udział w igrzyskach w Oslo.

Znany był pod pseudonimem Kostek. W niektórych publikacjach błędnie występuje pod imieniem Konstanty