Tadeusz Czesław Polak (ur. 1 grudnia 1927 w Łopusznie pod Nowogródkiem, zm. 25 listopada 2001) – polski historyk sztuki, konserwator zabytków związany z Gdańskiem, w latach 1994–1997 wiceminister kultury i sztuki.

W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej. Po 1945 znalazł się w Gdańsku, brał udział w odbudowie Głównego Miasta. Działał w harcerstwie opozycyjnym wobec władz PRL (był za to sądzony). Po 1956 był aktywny w harcerstwie legalnym, m.in. jako komendant hufca Gdańsk Śródmieście. Od 1962 roku należał do PZPR.

Stopień magistra uzyskał na Politechnice Gdańskiej. Pełnił obowiązki dyrektora Pracownik Konserwacji Zabytków w Gdańsku, następnie szefa Centralni Konserwacji Zabytków w Warszawie, pracował również poza granicami kraju (na różnych kontynentach). W latach 1988-1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[3].

W 1989 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski w województwie stołecznym warszawskim. W latach 1994–1997 sprawował funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Był autorem licznych publikacji poświęconych zabytkom polskim, ze szczególnym uwzględnieniem dawnych ziem wschodnich Rzeczypospolitej.

W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”.

Wybrane publikacje

• (opracowanie katalogu wystawy), Odznaki i medale miast polskich 1944–1984, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Wrocław 1985
• Zamki na kresach : Białoruś, Litwa, Ukraina, Pracownia Badań i Konserwacji Obiektów Zabytkowych, Wydawnictwo "Pagina", Warszawa 1997
• (opracowanie katalogu wystawy wraz z Janem Leszkiem Adamczykiem), Fortyfikacje miast na wschodnich kresach dawnej Rzeczypospolitej – przed 1772 r.: katalog miast i osad miejskich z dziełami fortecznymi, Politechnika Świętokrzyska. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska. Katedra Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych, Kielce 2002