Tadeusz Łopalewski (ur. 17 sierpnia 1900 w Ostrowcach k. Kutna, zm. 29 marca 1979) - poeta, prozaik, dramatopisarz, tłumacz literatury rosyjskiej, reżyser słuchowisk radiowych.

Skończył studia na Wydziale Humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W 1917 r. zadebiutował jako poeta na łamach polskiej prasy w Petersburgu. W 1921 r. ogłosił tomik Gwiazdy tańczące. Od 1923 r. przebywał w Wilnie, gdzie podjął pracę w prasie, teatrze i radiu. W latach 1935-1937 zajmował się redakcją kwartalnika Środy Literackie. Przed wojną był kierownikiem literackiego Teatru Miejskiego w Wilnie, a także kierownikiem programowym rozgłośni wileńskiej. Natomiast w latach 1945-1949 pracował w radiu w Łodzi i Warszawie. W 1933 r. uzyskał nagrodę im. Filomatów za przekład bylin rosyjskich. A a roku 1963 - nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za powieść Kaduk czyli wielka niemoc.

Dzieła

• Gwiazdy tańczące (1921)
• Podwójny cień (1927)
• Betleem Ostrobramskie (1928)
• Rozmowa w drodze (1929)
• Kabała (1936)
• Romans z ojczyzną (1948)
• Obok zagłady (1948)
• Kroniki polskie (1952, 1954)
• Bezdomne gminy (1954)
• W domu niewoli (1955)
• Wolni strzelcy (1956)
• Serce i broń (1955)
• Namiestnik narodu (1955)
• Niebezpieczne igrzyska (1956)
• Historie potępionych (1957)
• Strachy na Lachy (1957, 1964)
• Prowincjusze (1957)
• Przesławna peregrynacja Tomasza Wolskiego (1959)
• Mój iluzjon (1960)
• Fryderyk (1962)
• Kaduk czyli wielka niemoc (1962, 1964)
• Krasicki książę poetów (1963)
• Tylko ludzie (1964)
• Krótkie życie Mochnackiego (1964)
• Brzemię pustego morza (1965, 1967)
• Świat Marii Danuty (1966, 1968)
• Czasy dobre i złe (1966)
• Berło i desperacja (1969)
• Znajomi z widzenia (1971)
• Zatańczmy karmaniolę (1973)
• Kaduk, czyli wielka niemoc (1978)