Tadeusz Hollender, pseud. Tadeusz Wiatraczny, Katapulta, Tholl (ur. 30 maja 1910 w Leżajsku, zm. 31 maja 1943 w Warszawie) – polski poeta, tłumacz, satyryk.

W latach 1929-1933 studiował na wydziale prawa i polonistyki na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (studiów nie ukończył).

W roku 1929 debiutował jako poeta. Od 1933 pracował w redakcji pisma "Wczoraj – dziś – jutro". Współzałożyciel, później redaktor pisma "Sygnały"; pisał także do warszawskich "Szpilek". W 1938 r. podróżował po Palestynie, Grecji, Turcji i Rumunii, przesyłając reportaże do krajowych pism.

W roku 1937 przeprowadził się do Warszawy.

W 1939 ponownie we Lwowie, gdzie wsławił się odmową podpisania serwilistycznej deklaracji pisarzy polskich, witających "zjednoczenie" Ukrainy.

W 1941, po zajęciu Lwowa przez Niemców, powrócił do stolicy. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu literackim, publikował swoje wiersze na łamach tajnie drukowanej prasy i antologii poezji, kolportował tajne czasopisma, organizował imprezy artystyczne. Brał udział w Akcji N, współpracował z referatem literackim Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. W 1943 aresztowany przez gestapo. W maju rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego.

Publikacje

• 1936 – zbiór poezji Czas, który minął
• 1938 – zbiór poezji Ludzie i pomniki
• 1943 – zbiór Satyry i fraszki (dotyczące niemieckiego okupanta; zostały wydane pośmiertnie pod pseudonimem "Tadeusz Wiatraczny")