Stefania Jabłońska, właśc. Stefania Szela Ginsburg-Jabłońska (ur. 7 września 1920 w Warszawie, zm. 8 maja 2017 tamże) – polska lekarka, profesor nauk medycznych, specjalista dermatolog, laureatka Nagrody Roberta Kocha (1985). Była jednym z najczęściej cytowanych naukowców polskich oraz członkiem honorowym 48 towarzystw naukowych na świecie.

Studiowała medycynę w latach 1938–1943, początkowo w Warszawie, potem we Lwowie i Frunze. Uzyskała dyplom lekarza w 1943 we Frunze, doktora w 1949, a doktora habilitowanego w 1951. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskała w roku 1954, natomiast profesora zwyczajnego nauk medycznych otrzymała w roku 1974. Następnie była lekarzem w Armii Radzieckiej. W latach 1946–2006 pracowała w Klinice Dermatologicznej Uniwersytetu, a później Akademii Medycznej w Warszawie, pełniąc w latach 1949–1990 funkcję ordynatora po poprzedniku Marianie Grzybowskim. Zatrudniona na etacie lekarza Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (VI Departament Więziennictwa) w więzieniu mokotowskim w latach 1947–1949.

W latach 1962–1982 i 1987–1995 była prezesem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, a następnie pozostała jego Honorową Przewodniczącą. Zasiadała w Honorowym Komitecie Naukowym redakcji "Przeglądu Dermatologicznego".

Autorka wielu podręczników akademickich, m.in. Choroby skóry (ostatnie wydania razem ze Sławomirem Majewskim) oraz licznych artykułów.

Siostra prof. Ireny Hausmanowej-Petrusewicz. Mężem Stefanii Jabłońskiej w latach 1944-1966 (rozwód) był prof. Paweł Segał (1919-2012), lekarz okulista