Stefan Szyller (ur. 4 września 1857 w Warszawie, zm. 22 czerwca 1933 w Kutnie) – polski architekt i konserwator zabytków, przedstawiciel historyzmu.

Kształcił się w Petersburgu, gdzie w 1881 roku ukończył wydział architektury miejscowej Akademii Sztuk Pięknych. Był zwolennikiem form historycznych – w swej twórczości nawiązywał do renesansu i baroku. Zaprojektował m.in.:

• bibliotekę i bramę Uniwersytetu Warszawskiego,
• budynki Politechniki Warszawskiej,
• budynki Radomskiej Wytwórni Papierosów,
• osiedle Fabryki Broni w Radomiu,
• Kościół Najświętszego Serca Jezusa w Radomiu
• kościół św. Barbary w Pionkach,
• gmach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie,
• pałac Niemojowskich w Marchwaczu pod Kaliszem,
• neorenesansowy wystrój architektoniczny mostu Poniatowskiego (wieżyczki, pawilony, balustrady),
• wystrój wiaduktu im. dr S. Markiewicza na ulicy Karowej w Warszawie, wspólnie z rzeźbiarzem Janem Woydygą,
• kamienicę Bronisława Lessera przy Koszykowej 11b (1898), mieszczącej m.in. poselstwo Austrii oraz organizację Kolejowe Przysposobienie Wojskowe.

Projektował liczne kościoły, m.in. w Mońkach, Pionkach, Przytyku, Abramowicach Kościelnych, Druskienikach, Białobrzegach, Olbierzowicach, Osiecku i Trzeszczanach, neogotycki kościół św. Wita w Mełgwi, kościół w Charłupi Małej. Wykonał także niezrealizowany projekt rozbudowy kościoła w Obrytem.

Według jego projektu rozbudowano i przebudowano w stylu neobarokowym kolegiatę św. Michała w Ostrowcu Świętokrzyskim oraz przebudowano bazylikę katedralną Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku, przywracając jej fronton nawiązujący do renesansu. Szyller był również projektantem przebudowy gotyckiego kościoła parafialnego pw. św. Anny w Różanie w latach 1907-1913.

Autor publikacji: Czy mamy polską architekturę? (1916)