Stanisław Sielański, właściwie: Stanisław Nasielski (ur. 1899 w Łodzi, zm. w 1955 w Nowym Jorku) – polski aktor komediowy i artysta kabaretowy.

Studiował na Uniwersytecie Warszawskim i Warszawskiej Szkole Dramatycznej. Początkowo występował w rodzinnej Łodzi, a następnie przeniósł się do Warszawy. Występował przede wszystkim w kabaretach, teatrach rewiowych i muzycznych (m.in. "Stańczyk", "Olimpia", "Morskie Oko" w latach 1928–1933, Cyrulik Warszawski), sporadycznie w rolach dramatycznych.

Największą popularność przyniosły mu role filmowe, choć zawsze pozostawał w cieniu wielkich amantów choćby Żabczyńskiego czy Bodo. Grywał w komediach, przeważnie służących, szoferów, ekspedientów itp. Zawsze był typem trochę fajtłapowatego warszawskiego cwaniaka o złotym sercu. To właśnie głównie z jego udziałem w filmach pojawiały się gagi, dowcipy i żarty.

W czasie wojny ewakuował się do Rumunii, a stamtąd w 1940 r. do Francji. W 1941 wyemigrował do Nowego Jorku i tam występował w Polskim Teatrze Artystów oraz w kabaretach. Po wojnie nie wrócił już do kraju. 28 maja 1951 roku złożył w sądzie wniosek o naturalizację. Zmarł 4 lata później. Jan Lechoń, również nowojorski emigrant, tak o tym napisał w swoim "Dzienniku":

28 kwietnia

(...) Umarł Staś Sielański, który jeszcze w niedzielę na moim wieczorze zdrów i wesół mówił (bardzo dobrze) różne błazeństwa w stylu "Qui Pro Quo" i czytał (bardzo źle) rozmowę Telimeny z Panem Tadeuszem. Wczoraj o 3 po południu spotkaliśmy się, aby załatwić różne związane z tym występem sprawy i wymienialiśmy zwykłe przy naszych spotkaniach żarty. Po południu skarżył się na ból ręki, ale doktor, zrobiwszy kardiogram, nie znalazł powodu do alarmu. Po czym Staś został sam w swoim, pożal się Boże, mieszkaniu i umarł samotnie i - wierzymy w to - bezboleśnie.

(...)

1 maja

(...) Pogrzeb Sielańskiego - jeszcze jedno uderzenie w łeb, jakby ktoś z góry chciał nam powiedzieć: "Patrz, durniu! Oto wasze życie i wasza emigrancka śmierć!". (...) Sielański nie miał tu żadnej rodziny i za trumną szli obok siebie Rozmarynowski od braci aktorów i dr Aldon z Warszawy od braci-polskich Żydów.

W 1994 nakręcono o nim film dokumentalny: Mistrz drugiego planu. Stanisław Sielański w reżyserii Tadeusza Pawłowicza i Zbigniewa Wawra.

Filmografia

• 1941: Przez łzy do szczęścia (szofer Feliks)
• 1941: Ja tu rządzę (Józio, terminator szewski)
• 1939: Włóczęgi (Niuśko)
• 1939: O czym się nie mówi... (Flecik)
• 1939: Doktór Murek (Cipak)
• 1938: Zapomniana melodia (Jarząbek)
• 1938: Szczęśliwa trzynastka (Koziołek)
• 1938: Sygnały (marynarz)
• 1938: Serce matki (weterynarz Rodzynek)
• 1938: Rena (Wąsik)
• 1938: Ostatnia brygada (Feliks)
• 1938: Królowa przedmieścia (Antek)
• 1938: Kobiety nad przepaścią (marynarz Staś)
• 1937: Ułan Księcia Józefa (ordynans Koperek)
• 1937: Ty, co w Ostrej świecisz Bramie (Kwiatek)
• 1937: Trójka hultajska (czeladnik krawiecki Igiełka)
• 1937: Parada Warszawy
• 1937: Pani minister tańczy (starszy kelner)
• 1937: Pan redaktor szaleje (Bohdan, przyjaciel Antoniego)
• 1937: O czym marzą kobiety (wywiadowca)
• 1937: Książątko (aptekarz Gulardowicz)
• 1937: Dorożkarz nr 13 (Felek Ślepowroński)
• 1936: Wierna rzeka (wachmistrz)
• 1936: Straszny dwór (Jasiek)
• 1936: Papa się żeni (służący Viscontiego)

• 1936: Pan Twardowski (sługa)
• 1936: Jego wielka miłość (fryzjer teatralny)
• 1936: Jadzia (Feliks Wypych, majster firmy Malicz)
• 1936: Dwa dni w raju (inkasent)
• 1936: Będzie lepiej (woźny Hipek)
• 1936: Amerykańska awantura (Anatol Przyszczypkowski)
• 1935: Rapsodia Bałtyku (Przędza)
• 1935: Nie miała baba kłopotu
• 1935: Manewry miłosne (ordynans porucznika Nika)
• 1935: Kochaj tylko mnie (sekretarz teatru)
• 1934: Śluby ułańskie (Grześ)
• 1934: Przebudzenie
• 1934: Parada rezerwistów (kelner, starszy strzelec)
• 1934: Kocha, lubi, szanuje (inspicjent)
• 1933: Zabawka (doktor Wessel, przyjaciel Jurka)
• 1933: Romeo i Julcia (Lamus)
• 1933: Przybłęda (głupi Wasyl)
• 1933: 10% dla mnie
• 1932: Puszcza
• 1932: Biała trucizna
• 1932: Bezimienni bohaterowie
• 1931: Uwiedziona (gość)
• 1931: Cham
• 1930: Janko Muzykant (kelner)
• 1929: Szlakiem hańby

Spektakle teatralne

• 1924 – Skandal na scenie, "Stańczyk"
• 1924 – Wesoła śmierć, "Stańczyk"
• 1927 – Spiskowcy, "Olimpia"
• 1928 – Klejnoty Warszawy, "Morskie Oko"
• 1931 – Halo, Malicka i Sawan, "Morskie Oko"
• 1933 – Rewia miłości, "Morskie Oko"
• 1933 – Boccaccio, "Morskie Oko"
• 1936 – Kot w worku, "Cyrulik Warszawski"