Stanisław Milski

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
08.02.1897
Data śmierci:
04.09.1972
Długość życia:
75
Days since birth:
46458
Years since birth:
127
Dni od śmierci:
18855
Lata od śmierci:
51
Inne imiona lub nazwisko panieńskie:
Stanisław Jan Hołyst
Kategorie:
aktor, reżyser
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Warszawa-Radość, cmentarz parafialny

Stanisław Jan Milski, właściwie Stanisław Jan Hołyst (ur. 8 lutego 1897 w Czchowie, zm. 4 września 1972 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser teatralny.

Był synem Jana Hołysta i Katarzyny z Rychterów. Ukończył szkołę baletową w Poznaniu. Po kontuzji uniemożliwiającej mu uprawianie zawodu tancerza, której nabawił się podczas wypadku, zainteresował się scenografią i kostiumologią teatralną.

Od 1916 występował na scenach teatrów Wilna, Katowic, Poznania, Lwowa, Krakowa, Łodzi i Torunia. W latach 30. XX w. parał się również reżyserią. Od 1937 współpracował z warszawską rozgłośnią Polskiego Radia jako spiker i lektor. W latach 1939–1941 występował na deskach Teatru Polskiego w Wilnie. Podczas II wojny światowej pracował również jako woźnica na Wileńszczyźnie.

W sezonie 1944/45 reżyserował w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. W 1945 razem z całym zespołem teatru wileńskiego przeniósł się do Torunia, gdzie był aktorem i reżyserem Teatru Ziemi Pomorskiej.

W sezonie 1945/1946 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, będąc jednocześnie kierownikiem artystycznym tego teatru. W sezonie 1946/1947 grał i reżyserował w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, w 1948 w Teatrze Klasycznym w Warszawie, a w latach 1948–1952 ponownie w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

W sezonie 1955/56 reżyserował w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, a w latach 1955–1964 także w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Od 1964 reżyserował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W 1966 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej i przeszedł na emeryturę.

Pod koniec życia nie występował już na scenie, stał się natomiast popularnym aktorem filmowym. Grając głównie w rolach drugoplanowych, dzięki posiadanemu talentowi, tworzył prawdziwe kreacje i stąd często nazywano go "mistrzem epizodu".

Został pochowany na cmentarzu w Warszawie-Radości.

Filmografia (wybór)

  • Gromada (1951) – Jaglik, sekretarz "Samopomocy"
  • Celuloza (1953) – Tomasz, ojciec Szczęsnego oraz majster Czerwiaczek (2. role)
  • Pod gwiazdą frygijską (1954) – Tomasz, ojciec Szczęsnego
  • Pokolenie (1954) – dozorca Krone, ojciec Jasia
  • Godziny nadziei (1955) – Nagel, pułkownik SS
  • Podhale w ogniu (1955) – Radocki, bakałarz wiejski
  • Nikodem Dyzma (1956) – Owsik, właściciel dancingu "Gigolo"
  • Tajemnica dzikiego szybu (1956) – Zajączkowski, dyrektor szkoły
  • Ewa chce spać (1957) – Fafuła, woźny w Technikum Geodezyjnym
  • Pętla (1957) – Rybicki, deliryk na komisariacie
  • Baza ludzi umarłych (1958) – dyrektor
  • Krzyż walecznych (1958) – chłop Bartłomiej Kowal
  • Miasteczko (1958) – Zygmunt Sobczak
  • Orzeł (1958) – Hozer, zastępca komendanta portu w Tallinnie
  • Pigułki dla Aurelii (1958) – Jarema
  • Popiół i diament (1958) – redaktor Pieniążek
  • Zadzwońcie do mojej żony (1958) – Pietrzykowski, właściciel gospody
  • Biały niedźwiedź (1959) – profesor
  • Historia współczesna (1960) – listonosz
  • Krzyżacy (1960) – ksiądz-znachor opatrujący Maćka
  • Szatan z siódmej klasy (1960) – profesor Karol Gąsowski, nauczyciel Adama Cisowskiego
  • Dziś w nocy umrze miasto (1961) – cyrkowiec Vittorio
  • O dwóch takich, co ukradli księżyc (1962) – szewc w Zapiecku
  • Gdzie jest generał... (1963) – generał Ernest von Falkenberg
  • Mansarda (1963) – hrabia Świętokrzyski
  • Zacne grzechy (1963) – przeor oo. karmelitów
  • Panienka z okienka (1964) – Mikołaj Struś
  • Echo (1964) - Stary wędkarz na sopockim molo
  • Faraon (1965) – arcykapłan Mefres
  • Profesor Zazul (1965) – profesor Zazul
  • Bicz Boży (1966) – kościelny Antoni
  • Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (serial telewizyjny) (1966) – dyrektor szkoły
  • Pieczone gołąbki (1966) – lokator bez zębów
  • Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967) – Miller (odc. 17. Spotkanie)
  • Hrabina Cosel (1968) – hrabia Egon Furstenberg, marszałek dworu
  • Hrabina Cosel (serial) (1968) – hrabia Egon Furstenberg, marszałek dworu
  • Kierunek Berlin (1968) – szeregowy Stanisław Fronczak
  • Samotność we dwoje (1968) – Zając
  • Czerwone i złote (1969) – kościelny Zapieralski
  • Do przerwy 0:1 (serial telewizyjny) (1969) – dziadek "Rudego Milka" (odc. 4. Ucieczka i odc. 7. Pożegnanie z wakacjami)
  • Gniewko, syn rybaka (serial telewizyjny) (1969–1970) – sieciarz (odc. 1. Zdrada)
  • Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969) – niemiecki generał (cz. 1. Ucieczka)
  • Epilog norymberski (1970) – mecenas Seidl, obrońca Franka
  • Lokis. Rękopis profesora Wittembacha (1970) – wiedźma
  • Nie lubię poniedziałku (1971) – prezes zespołu góralskiego
  • Samochodzik i templariusze (serial telewizyjny) (1971) – kościelny (odc. 4. Podziemny labirynt)
  • Chłopi (serial telewizyjny) (1972) – Bylica, ojciec Hanki
  • Gruby (serial telewizyjny) (1972) – pan Józef, woźny w szkole
  • Zwycięstwo (1974) – szeregowy Stanisław Fronczak

Odznaczenia i nagrody

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)
  • Wyróżnienie na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za rolę Trzeba było iskry Leona Pasternaka w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1951)
  • Nagroda Państwowa II stopnia za rolę Tomasza, ojca Szczęsnego i majstra Czerwiaczka w filmie Celuloza oraz rolę Tomasza w filmie Pod gwiazdą frygijską w reż. Jerzego Kawalerowicza (1955)

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        Związki

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis

        26.01.1955 | Premiera filmu "Pokolenie" w reżyserii Andrzeja Wajdy

        Pokolenie – polski film fabularny z 1954 roku (premiera 26.01.1955), w reżyserii Andrzeja Wajdy, zrealizowany według scenariusza Bohdana Czeszki na podstawie powieści tego autora.

        Prześlij wspomnienia

        11.03.1966 | Faraon – polski film historyczny

        Prześlij wspomnienia

        02.04.1970 | Premiera komedii filmowej "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego

        Jak rozpętałem drugą wojnę światową – polski film fabularny nakręcony w 1969 roku, na podstawie powieści Kazimierza Sławińskiego Przygody kanoniera Dolasa. Film składa się z trzech części: Ucieczka (86 min), Za bronią (72 min) i Wśród swoich (73 min). Na etapie kolaudacji scenariusza planowano dwie części: Jak rozpocząłem drugą wojnę światową i Jak zakończyłem drugą wojnę światową (po ok. 120 min każda). Oryginalnie film został zrealizowany jako czarno-biała produkcja. W 2001 roku firma Dynacs Digital Studios z Hollywood, na zlecenie Studia Filmowego Oko oraz telewizji Polsat, stworzyła kolorową wersję stosując cyfrową obróbkę.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe