Stanisław Kukuryka (ur. 14 czerwca 1928 w Zemborzycach k. Lublina, zm. 12 maja 2010 w Warszawie) – polski polityk, minister, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.

Na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie uzyskał tytuł magistra prawa.

W latach 1972–1982 był prezesem Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkalnego, a od 9 października 1982 do listopada 1985 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego.

W latach 1976–1985 był posłem na Sejm. Był także ambasadorem w Libii.

Należał do PZPR. W okresie od 1980 do 1981 był zastępcą członka KC PZPR.

W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Mieszkaniowego, współzałożyciel Stowarzyszenia Spółdzielców Mieszkaniowych i Zarządców Nieruchomości Konfederacja Warszawska, działacz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Zmarł 12 maja 2010 w Warszawie po ciężkiej chorobie. Został pochowany 17 maja 2010 w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998) – za wybitne zasługi dla budownictwa, za osiągnięcia w działalności publicznej
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Order Uśmiechu