Stanisław Jerzy Komorowski (ur. 18 grudnia 1953 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski dyplomata, polityk, fizyk. Były wiceminister spraw zagranicznych i wiceminister obrony narodowej. Wieloletni ambasador RP w Londynie i w Hadze.

Wykształcenie i praca naukowa

Był synem Henryka i Heleny Violetty Komorowskich. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego imienia Bolesława Limanowskiego w Warszawie.

W 1978 ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (na kierunku fizyka ze specjalnością biofizyka). Pracę magisterską zatytułowaną Badania 1-beta-D-Arabinofuranozylocytozyny i jej 0'-etylowanych pochodnych metodą magnetycznego rezonansu jądrowego węgla 13 C napisał w Zakładzie Biofizyki pod kierunkiem Davida Shugara.

W 1985 uzyskał stopień doktora nauk fizycznych na podstawie rozprawy Impulsowy kalorymetr fotoakustyczny do pomiaru krótkotrwałych efektów cieplnych. Badanie wydajności kwantowej tworzenia stanu tripletowego, napisanej pod kierunkiem Wojciecha Zielenkiewicza i Zbigniewa Grabowskiego.

W latach 1978–1990 pracował naukowo w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk. Współpracował głównie z Zakładem Fotochemii i Spektroskopii IChF PAN. W 1986 i na przełomie lat 1989 i 1990 pracował na Wydziale Chemii Uniwersytetu Utah w Salt Lake City w grupie Edwarda Eyringa. Opublikował ponad dziesięć artykułów naukowych dotyczących m.in. pomiarów fotoakustycznych.

Kariera dyplomatyczna

Karierę dyplomatyczną rozpoczął zgłaszając się na konkurs kadry dyplomatów zorganizowany przez ówczesnego ministra spraw zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego.

W 1991 zajmował stanowisko kierownika wydziału i dyrektora Biura Kadr Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Następnie objął stanowisko wicedyrektora Departamentu Personalnego (1991) oraz wicedyrektora Departamentu Europy (1991–1992), a następnie dyrektora Departamentu Europy (1992–1994).

W latach 1994–1998 pełnił funkcję Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego RP w Holandii (1994–1998) w Hadze. Był dyrektorem Sekretariatu Ministra (1998–1999). W latach 1999–2004 pełnił funkcję Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego RP w Wielkiej Brytanii (1999–2004). W latach 2004–2005 był dyrektorem Departamentu Azji i Pacyfiku.

Od 10 listopada 2005 do 9 października 2006 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 26 listopada 2007 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Zajmował się m.in. negocjacjami w sprawie tarczy antyrakietowej. Miał porównać rozmieszczenie treningowych rakiet Patriot na terytorium RP do pozyskania przez Polskę "roślin doniczkowych".

Życie prywatne

Był tenisistą i instruktorem narciarstwa. W czasie studiów działał w Akademickim Klubie Narciarskim. W 1990 przez krótki okres prowadził z żoną własną firmę ogrodniczą.

Był mężem Ewy Komorowskiej. Miał trzech synów: Macieja i Karola (z małżeństwa z Ireną Komorowską) oraz Jerzego (z małżeństwa z Marią Komorowską).

Śmierć i pogrzeb

Zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku 10 kwietnia 2010.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 16 kwietnia 2010 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie z udziałem m.in. wykonującego obowiązki prezydenta RP Bronisława Komorowskiego i ministra obrony narodowej Bogdana Klicha. Stanisław Komorowski został pochowany na warszawskim cmentarzu Stare Powązki w grobie rodzinnym (kwatera 113/VI).

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010, pośmiertnie)

Wybrane publikacje

• Cobranchi D. P., N. F. Leite, J. Isak, S. J. Komorowski, A. Gerhard, and E. M. Eyring, Pulsed Laser Photothermal Radiometry and Photothermal Beam Deflection Spectroscopy: Determination of Thermal Diffusivities of Liquids, in: Photoacoustic and Photothermal Phenomena II (Springer Series in Optical Sciences, Vol. 62), J. C. Murphy, J. W. Maclachlan-Spicer, L. Aamodt and B. S. H. Royce, Eds., Springer-Verlag: Berlin, Germany, 1990, pp. 328–330.
• Eyring E. M., N. F. Leite, S. J. Komorowski, T. Masujima, Photoacoustic Instrumentation, in: Analytical Instrumentation Handbook, G. W. Ewing, Ed., Marcel Dekker, Inc. New York, 1990, Chapter 10, pp. 337–360.
• Isak S. J., S. J. Komorowski, C. N. Merrow, P. E. Poston, E. M. Eyring, 1989, Thermal lens measurements in liquids on a submicronsecond time scale, Applied Spectroscopy, 43, 419–422.
• Komorowski S. J., I. Ekiel, E. Darzynkiewicz, D. Shugar, 1981, C-13-NMR analysis of the effects of dissociation of the hydroxyl groups of 1-beta-d-arabinofuranosylcytosine and its O'-methyl derivatives on conformation, Carbohydrate Research, 89, 21–32.
• Komorowski S. J., Z. R. Grabowski, and W. Zielenkiewicz, 1985, Pulsed photoacoustic determination of the quantum yield of triplet-state formation, Journal of Photochemistry, 30, 141-151.
• Komorowski S. J., E. M. Eyring, 1987, Pulse shapes of nanosecond photoacoustic signals in liquids detected by piezoelectric foil, Journal of Applied Physics, 62, 3066–3069.
• Mordzinski A., S. J. Komorowski, 1985, Electronic relaxation on aza derivatives of 1,2 benzanthracene and their protonated forms – a comparative study of the quantum yield of triplet state formation, Chemical Physics Letters, 114, 172–177.
• Sabbah R., S.J. Komorowski, 1980, Enthalpie de sublimation de la diéthyl-1,3 thymine, Thermochimica Acta, 41, 379–381.
• Waluk J., S. J. Komorowski, 1986, Solvent-dependent photophysics of indoloquinoxaline, Journal of Molecular Structure, 142, 159–162.
• Waluk J., S. J. Komorowski, J. Herbich, 1986, Excited state double proton treatment in 1-azacarbazole alcohol complexes, Journal of Physical Chemistry, 90, 3868–3871.
• Waluk J., S. J. Komorowski, 1987, Modification of photophysical behavior by hydrogen bonding indoloquinoxaline and its methylated derivatives, Chemical Physics Letters, 133, 368–372.
• Waluk J., B. Pakula, S. J. Komorowski, 1987, Photophysics of pseudoazulenes 7-azaindole derivatives, Journal of Photochemistry, 39, 49–58.