Stanisław Zbigniew Dąbrowski (ur. 12 kwietnia 1947 w Sokołowie Podlaskim, zm. 9 stycznia 2014) – polski sędzia Izby Cywilnej Sądu Najwyższego, przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, poseł na Sejm X kadencji, w latach 2010–2014 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i przewodniczący Trybunału Stanu.

Urodził się w rodzinie sędziego i nauczycielki. Ukończył liceum ogólnokształcące w rodzinnym mieście, a następnie w 1970 studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1974 był sędzią kolejnych szczebli, rozpoczynając pracę w Sądzie Rejonowym w Węgrowie, od 1980 do 1990 orzekał w Sądzie Wojewódzkim w Siedlcach.

Był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Siedlcach, a także jego pierwszym prezesem (1981–1985). W latach 1989–1991 pełnił funkcję posła na Sejm kontraktowy wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego z okręgu Garwolin. W 1990 zaczął orzekać w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego. W 2004 został powołany na stanowisko wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa (KRS), od 27 marca 2006 do 22 marca 2010 był przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa. 14 października 2010 powołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego na Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Stanisław Dąbrowski zmarł w trakcie kadencji.

Pośmiertnie w 2014 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 1978 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi.

Zmarł 9 stycznia 2014. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 16 stycznia 2014, Stanisław Dąbrowski został pochowany na warszawskich Powązkach.