Stanisław Bytnar (ur. 31 marca 1897 w Ostrowie, zm. w styczniu 1945) – ojciec Jana Bytnara i Danuty Barbary Dziekańskiej, nauczyciel, zginął podczas ewakuacji KL Auschwitz.

Urodził się w biednej rodzinie chłopskiej jako syn Macieja i Katarzyny z Chmurów. Z pomocą kierownika wiejskiej szkoły, który widział w nim zdolnego ucznia, rozpoczął naukę w Studium Nauczycielskim w Rzeszowie. W sierpniu 1914 wraz z innymi uczniami rzeszowskiego seminarium wstąpił do Strzelca w Krakowie, był ciężko ranny w bitwie pod Krzywopłotami w listopadzie 1914.

W 1918 ukończył kurs w Krakowie dla byłych słuchaczy seminariów nauczycielskich, a po złożeniu egzaminu państwowego uzyskał prawo nauczania. W 1919 został nauczycielem jednoklasowej szkoły w Chorzenicach, gdzie zaznaczył swoją obecność także jako społecznik, organizując chór i amatorskie przedstawienia teatralne. W 1920 został kierownikiem szkoły w Niekłaniu na ziemi kieleckiej. Pod jego kierunkiem w ciągu dwóch lat szkoła z dwuklasowej przekształciła się w siedmioklasową. Również w Niekłaniu aktywnie udzielał się społecznie, brał udział w pracach Rady Gminnej, organizował ogniska i przedstawienia teatralne, założył chór. Powołał do życia spółdzielnię spożywców, której dochody częściowo przeznaczał na wycieczki krajoznawcze uczniów szkoły. Przewodniczył lokalnemu ognisku Związku Nauczycielstwa Polskiego.

W 1925 skierowany został przez władze oświatowe na dalszą naukę; wraz z żoną Zdzisławą Rechulówną ukończył Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej, a w 1926 Maria Grzegorzewska powierzyła mu kierownictwo szkoły ćwiczeń Instytutu; Bytnar pracował w tym charakterze przez dziesięć lat, publikując jednocześnie w piśmie "Szkoła Specjalna" . W 1936 wygrał konkurs na pierwszego kierownika Szkoły Specjalnej nr 111 w Warszawie . Pracował, także społecznie, z dziećmi upośledzonymi. Rozwijał również akcję oświatową wśród więźniów z aresztu przy ulicy Rakowieckiej.

W czasie wojny prowadził tajne nauczanie dzieci upośledzonych, także dzieci ze szkół normalnych. Aresztowany przez Gestapo wraz z synem 23 marca 1943, 12 maja tegoż roku został wywieziony do KL Auschwitz. Zginął w czasie ewakuacji obozu w styczniu 1945.