Slobodan Praljak (ur. 2 stycznia 1945 w Čapljina, zm. 29 listopada 2017 w Hadze) – chorwacki inżynier, reżyser filmowy i teatralny, biznesmen, pisarz i emerytowany generał chorwackiej armii i Chorwackiej Rady Obrony(HVO) oraz armii chorwackiej w Republice Herceg-Bośni.

W 2013 roku Praljak znalazł się wśród sześciu chorwacko-bośniackich polityków skazanych przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii (ICTY) za zbrodnie wojenne podczas wojny chorwacko-bośniackiej. Został skazany na 20 lat więzienia. W 2017 roku złożył apelację od wyroku.

29 listopada 2017 Praljak, po wysłuchaniu wyroku w sprawie winy, wypił truciznę i wkrótce potem zmarł.

Życiorys

Slobodan Praljak ukończył trzy wydziały. W 1970 roku ukończył inżynierię elektryczną na Wydziale Elektroniki i Informatyki w Zagrzebiu ze średnią oceną 4,5. Napisał pracę magisterską dotyczącą korygowania chromatycznego obrazu sygnału elektrycznego do pracy w telewizji. W 1971 roku ukończył filozofię i socjologię na Wydziale Filozofii w Zagrzebiu. W 1972 roku ukończył Akademię Teatralną, Filmową i Telewizyjną (obecnie Akademia Sztuki Dramatycznej) w Zagrzebiu. Nauczał filozofii i socjologii. W latach 70. i 80. był dyrektorem teatralnym w Zagrzebiu, Osijeku i Mostarze. Wyreżyserował serial telewizyjny Blesan i tulipan, telewizyjną nowelę dramatyczną Stanca i Sargaško, film dokumentalny Śmierć psa (1980), film Powrót Katarzyny Kožul (1989) oraz dokumentalne filmy wideo Sandžak i Duhan (oba w 1990).

Podczas wojny w Chorwacji i Bośni i Hercegowinie był wybitnym, ale kontrowersyjnym dowódcą wojskowym. Na początku wojny domowej w 1991 roku wstąpił dobrowolnie do sił zbrojnych Republiki Chorwacji i awansował na stopień generał majora.

W latach 1992 i 1993 pracował jako jeden z 14 członków Rady Obrony Narodowej Republiki Chorwacji oraz członek Chorwackiej Państwowej Komisji ds. Stosunków z UNPROFOR. Był Wysokim Przedstawicielem Ministerstwa Obrony Republiki Chorwacji, a 13 maja 1993 roku został mianowany przedstawicielem Ministerstwa Obrony Republiki Chorwacji w Chorwackiej Republice Herceg-Bośni.

Od 24 lipca do 8 września 1993 roku generał Praljak był szefem Sztabu Chorwackiej Rady Obrony. Oprócz wszystkich swoich dobrych decyzji, które przyczyniły się do określenia linii obrony HVO dla Sił Zbrojnych Bośni i Hercegowiny, cieniem na jego karierze położyło się szczególnie zaniedbanie konwoju humanitarnego UNHCR dla Mostaru, który został zatrzymany w Čitluku. W listopadzie 1993 roku Praljak wszedł w konflikt z dowódcą batalionu wojskowego HVO, Mladenem Naletilićem „Tutom”, co doprowadziło do rezygnacji Praljko ze stanowiska szefa Sztabu Generalnego HVO.

9 listopada 1993 roku został zburzony Stary Most w Mostarze, a większość światowych mediów oskarżyła o ten akt wandalizmu Chorwacką Radę Obrony, na której czele stał Slobodan Praljak.