Cmentarz żydowski w Sławnie – cmentarz został założony w połowie XIX wieku i mieścił się przy obecnych ulicach Mieszka I i Gdańskiej. Był ogrodzony murem. Miał powierzchnię 0,4 hektara. W 1939 został zniszczony. W latach 60. XX wieku nagrobki używane były do budowy dróg. Obecnie jest to porośnięty trawą plac. Zachowały się jedynie fragmenty rozbitych macew i fragmenty murowanego ogrodzenia z 1905 roku. W mieście istniała również synagoga, przy obecnej ulicy Mariana Rapackiego (ówczesna Mühlen Straße). Pierwszy obiekt notowany jest już w 1840 roku, w nocy z 10 na 11 października 1846 roku strawił go pożar. Gmina żydowska, która wówczas była zadłużona (budowa nowej szkoły) zwróciła się o pomoc do rodaków w Izraelu, dwa lata później wzniesiono nową synagogę. Do gminy należała również kamienica przy ulicy Rapackiego 12. Synagoga dotrwała do czasów II wojny światowej, pierwszych zniszczeń dokonano podczas Nocy kryształowej (9/10 listopada 1938 roku), ale budynek przetrwał kolejne lata. Pod koniec wojny przetrzymywano w nim jeńców sowieckich, na krótko przed wkroczeniem do miasta wojsk Armii Czerwonej (7 marca 1945 roku) podpalono synagogę, która doszczętnie spłonęła. Dnia 3 października 1999 roku gościła w Sławnie delegacja członków sekcji amerykańskiej Międzynarodowego Towarzystwa im. Dietricha Bonhoeffera, uczestnicy odsłonili na ścianie kaplicy cmentarnej tablicę pamiątkową o następującej treści: „Pamięci Gminy Żydowskiej mieszkającej w okolicach Sławna od 1812 roku. / W 1938 roku naziści spalili wszystkie synagogi i zniszczyli nagrobki. Do 1942 roku / wszyscy żydzi zostali wypędzeni ze Sławna, większość do obozów śmierci na / wschodzie. Zostały tylko ruiny cmentarza.” Tekst umieszczono dodatkowo w języku angielskim i niemieckim, tablicę podpisano w języku angielskim: „Travelers from Poland, Germany, and the U.S.A. October 1999.” Tablicę wykonał koszaliński rzeźbiarz Zygmunt Wujek.