Rudolf-Christoph Freiherr von Gersdorff (ur. 27 marca 1905 w Lubinie, zm. 27 stycznia 1980 w Monachium) – niemiecki baron, oficer Reichswehry i generał-major Wehrmachtu. Członek niemieckiego ruchu oporu, odkrywca masowych grobów polskich oficerów, ofiar zbrodni katyńskiej.

Biografia

Urodził się w Lubinie w rodzinie barona Ernsta von Gersdorffa i jego żony Christine z domu von Dohna-Schlodien. Podobnie jak ojciec, rozpoczął karierę wojskową; szkołę oficerską ukończył w roku 1926. Służbę pełnił w pułkach piechoty górskiej i kawalerii, był też wykładowcą w szkołach wojskowych. W 1939 ukończył Akademię Wojenną w Berlinie. W czasie inwazji na Polskę służył jako oficer wywiadu, przydzielony do sztabu 14, a następnie 12 Armii. W latach 1940–43 był oficerem wywiadu wojskowego (Abwehry) i służył początkowo w sztabie Grupy Armii B, a później Grupie Armii Środek. W tym czasie przyjaźnił się z Henningiem von Tresckow i związał się z grupą oficerów planujących zamach na Adolfa Hitlera. W kwietniu 1943 roku żołnierze podlegający Gersdorffowi odkryli ciała polskich oficerów zamordowanych w Katyniu. W 1944 von Gersdorff został przerzucony na Wał Atlantycki, gdzie otrzymał Krzyż Rycerski za przygotowanie planu wyjścia sił niemieckich z okrążenia w czasie bitwy pod Falaise. W latach 1944–45 był szefem sztabu generalnego 7 Armii.

Po upadku III Rzeszy został zatrzymany przez wojska amerykańskie (1945–47), był przesłuchiwany prawdopodobnie w sprawie zbrodni katyńskiej. Służył po wojnie w Bundeswehrze, jednak bez znaczących sukcesów i wyróżnień. Później poświęcił się pracy charytatywnej, był m.in. przez wiele lat przewodniczącym humanitarnej organizacji Johanniter-Unfall-Hilfe, która udziela pomocy ofiarom wypadków. W 1977 wydał autobiografię Soldat im Untergang, stanowiącą cenny dokument opisujący kulisy konspiracji przeciwko Hitlerowi w armii niemieckiej. W 1979 otrzymał Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Zmarł rok później w Monachium.

Był żonaty od 1934 z Renatą Kracker von Schwartzenfeldt (1913–1942), z którą miał jedną córkę.

Zamach na Hitlera

Postać von Gersdorffa jest związana z planowanym zamachem na Hitlera, którego zamierzała dokonać grupa oficerów sprzeciwiających się polityce Führera. Gersdorff zgłosił się na ochotnika jako bezpośredni wykonawca zamachu; oświadczył generałowi von Tresckow, że gotów jest poświęcić życie, by dokonać samobójczego ataku na Hitlera za pomocą dwóch bomb ukrytych w płaszczu. Zamach miał odbyć się 13 marca 1943 w berlińskim Starym Arsenale (obecnie Niemieckie Muzeum Historyczne przy ulicy Unter den Linden) podczas wystawy zdobycznego uzbrojenia. Ówczesny pułkownik Gersdorff był organizatorem wystawy i odpowiadał za oprowadzanie gości. Razem z Führerem na pokaz przybyli m.in. Hermann Göring, Heinrich Himmler, Wilhelm Keitel i Karl Dönitz. Jednak po uruchomieniu przez zamachowca zapalników czasowych (ładunki miały wybuchnąć dopiero po kilku minutach), Hitler ze świtą niespodziewanie opuścił budynek Arsenału. Von Gersdorff w ostatniej chwili rozbroił w łazience bomby. Po nieudanym zamachu natychmiast wyjechał na front wschodni i uniknął podejrzeń. Był jednym z nielicznych spiskowców aktywnie działających na rzecz zgładzenia Hitlera, którzy przeżyli wojnę. Swoje ocalenie zawdzięczał m.in. zdecydowanej postawie innego spiskowca Fabiana von Schlabrendorffa, który pomimo tortur nie wydał współtowarzyszy.