Roger Adam Raczyński (ur. 8 grudnia 1889 w Warszawie, zm. 10 listopada 1945 w Atenach), wojewoda poznański i polski dyplomata.

Jego rodzicami byli Edward Aleksander Raczyński i Róża z Potockich Krasińska. Po ukończeniu gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie odbył studia rolnicze w Lipsku zakończone w 1913 roku, a następnie malarskie w Monachium.

Wybuch I wojny światowej zastał go w Rosji. Tam też związał się z Komitetem Narodowym Polskim, w którego pracach brał czynny udział. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do kraju i w latach 1918-1921 pracował w MSZ jako uczestnik prac konferencji wersalskiej, I sekretarz poselstwa polskiego w Rzymie, kierownik referatu mniejszości narodowych w MSZ, a następnie delegat MSZ w Komisji Likwidacyjnej w Poznaniu.

Po tym okresie zajął się powiększaniem majątku rogalińskiego działając jednocześnie na niwie polityki organizując konserwatywne ugrupowania w Poznaniu i Warszawie. Pełnił też wówczas funkcję sekretarza generalnego Komitetu Zachowawczego w Poznaniu. W 1927 roku był jednym z reprezentantów wielkopolskiego ziemiaństwa na zjeździe polskich konserwatystów w Dzikowie. Poparł tam współpracę z władzami sanacyjnymi. Chcąc pozyskać wrogą piłsudczykom Wielkopolskę organizował w Poznaniu Unię Katolicką Ziem Zachodnich. Gdy jego próby zawiodły związał się z rządem wstępując do BBWRu, będąc jego wiceprezesem, a następnie prezesem w Poznańskiem. Pomiędzy 4 października 1929 a 1 sierpnia 1934 był wojewodą poznańskim i pomimo związku z sanacją cieszył się poparciem mieszkańców.

Następnie, od 1934 do 1936 był wiceministrem rolnictwa, a w 1938 powrócił do służby dyplomatycznej jako ambasador RP w Bukareszcie. Zastał go tam wybuch II wojny światowej. Jako ambasador w Rumunii odegrał we wrześniu 1939 r. ważną rolę w powstaniu rządu premiera Władysława Sikorskiego w Paryżu. Na stanowisku pozostał do 4 listopada 1940 roku, gdy Rumunia, po klęsce Francji w czerwcu 1940 była zmuszona przystąpić do Paktu Trzech i zlikwidować polską ambasadę. Następnie w 1942 został posłem przy rządzie greckim na wychodźstwie, przebywając z nim kolejno w Londynie, Kairze i Atenach, gdzie zmarł.

W zawartym w 1925 roku małżeństwie z Heleną Rohozińską (1892-1966) był bezpotomny. Brat Karola Rogera Raczyńskiego oraz Edwarda Bernarda Raczyńskiego.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1930).