Rita Levi-Montalcini (ur. 22 kwietnia 1909 w Turynie, zm. 30 grudnia 2012 w Rzymie) – włoska uczona, lekarka embriolog i neurolog, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny (1986).

Życiorys

W latach 1930–1936 studiowała na wydziale medycznym Uniwersytetu Turyńskiego. Karierę akademicką, jako osobie pochodzenia żydowskiego, zamknęły jej ustawy faszystowskie (Manifesto della razza). W 1947 wyjechała do USA na zaproszenie Washington University w St. Louis – w latach 1956–1977 była profesorem tej uczelni. W latach 1969–1978 kierowała Instytutem Biologii Komórki Narodowej Rady Nauki w Rzymie. Została przyjęta w poczet m.in. Papieskiej Akademii Nauk.

Prowadziła badania dotyczące wzrostu komórek nerwowych. Później zajęła się wzrostem unerwienia czuciowego w zarodkach kury, którym przeszczepiono mysi nowotwór. Odkryła tzw. czynnik wzrostu nerwu (NGF), pobudzający wzrost komórek nerwowych. Za odkrycia o istotnym znaczeniu dla zrozumienia mechanizmów regulujących wzrost komórek i narządów zarówno zwierząt, jak i ludzi, otrzymała w 1986 Nagrodę Nobla (wspólnie ze Stanleyem Cohenem).

Była autorką publikacji naukowych, m.in. In Praise of Imperfection (1988).

W 1987 odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej. W 2008 otrzymała francuską Legię Honorową V klasy.

1 sierpnia 2001 prezydent Carlo Azeglio Ciampi w uznaniu zasług mianował ją dożywotnim senatorem. Rita Levi-Montalcini zasiadała w Senacie XIV, a następnie XV i XVI kadencji, w trakcie której zmarła.