Cmentarz mariawicki w Pogorzeli – założony po 1910 cmentarz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów i Kościoła Katolickiego Mariawitów w Pogorzeli na terenie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszczka.

Kościół mariawicki w Pogorzeli został wybudowany w 1910, ale po II wojnie światowej liczba wyznawców zaczęła tak drastycznie spadać, że w latach 70. XX w. Kościół Katolicki Mariawitów podjął decyzję o przekazaniu majątku Skarbowi Państwa. Obecnie (2013) świątynia w dobrym stanie stoi pusta, teren jest ogrodzony i zamknięty, a plac uporządkowany. W miejscowości żyje jeszcze kilkuosobowa społeczność, tworząca parafię Kościoła Katolickiego Mariawitów, korzystająca obecnie z kaplicy domowej pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (położonej w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła).

Cmentarz mariawicki o wielkości ok. 0,03 hektara, położony jest na terenie leśnym wchodzącym w skład Mazowieckiego Parku Krajobrazowego na wzniesieniu wydmowym przy drodze z Pogorzeli do Osiecka. Nekropolia otoczona jest kolczastym drutem, którą ogranicza kuta brama żelazna. Teren cmentarza jest porośnięty poszyciem leśnym, znajdują się jednak także granitowe nagrobki na których znajdują się świeże kwiaty i znicze. Ostatni pochówek miał miejsce w 1992.

Na cmentarzu pochowana jest także siostra mariawicka Saula Maria Otylia Plewko (1898–1970), kapłanka Kościoła Katolickiego Mariawitów, długoletni proboszcz miejscowej parafii.