Piotr Wacław Słonimski (ur. 5 grudnia 1893 w Warszawie, zm. 2 września 1944 w Warszawie) – polski lekarz, zoolog, histolog i embriolog.

Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego, jako syn Stanisława Słonimskiego i Eugenii z Poznańskich. Walczył w I wojnie światowej jako żołnierz Legionów. Następnie w wojnie polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej. Wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, był sekretarzem warszawskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Biologicznego. Współpracował z pismem "Folia Morphologica". Podczas II wojny światowej wykładał na tajnych kompletach na UW. Zginął 2 września, w czasie powstania warszawskiego, podczas bombardowania Mokotowa. Był wtedy lekarzem w szpitalu powstańczym przy ul. Malczewskiego 3/5, którego bombardowanie nasiliło się po wywieszeniu flagi z symbolem Czerwonego Krzyża.

Brat Antoniego Słonimskiego. Jego synem był genetyk Piotr Słonimski.

Publikował na temat systematyki i ekologii wrotków i wypławków, zajmował się przyżyciowym barwieniem komórek, wpływem hormonów tarczycy na wzrost i rozwój kręgowców.