Piotr Myszkowski herbu Jastrzębiec (ur. ok. 1510 w Przeciszowie, zm. 5 kwietnia 1591 w Krakowie) – biskup płocki w latach 1567-1577, przeniesiony na biskupstwo krakowskie 5 lipca 1577 roku, podkanclerzy koronny, sekretarz wielki koronny od 1559 roku, scholastyk krakowski, dziekan krakowski w 1560 roku, sekretarz królewski.

Studiował na Akademii Krakowskiej od 1527 r. wspierany finansowo przez bpa krakowskiego Piotra Tomickiego. Dalsze studia odbył w Padwie (po 1535 r.) i Rzymie (1542 r.). W 1544 r. został mianowany kanonikiem krakowskim i gnieźnieńskim. Jako młody ksiądz gromadził wszystkie wolne beneficja, żartobliwie był nazywany proboszczem całej Polski. Zgromadził ogromny majątek, z Pińczowa utworzył ordynację majątkową dla swojej rodziny, która po wygaśnięciu rodu Myszkowskich po kądzieli przeszła w ręce Wielopolskich. Piotr Myszkowski pracował również jako sekretarz królewski, a od 1559 r. na dworze króla Zygmunta Augusta zajmował stanowisko podkanclerzego. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku. Jako biskup krakowski zabiegał o wydanie edyktów antyariańskich. W 1580 r. zwołał synod diecezjalny. Rozbudował pałace biskupów krakowskich w Kielcach i Bodzentynie. Popierał działalność jezuitów. Za czasów jego rządów ks. Piotr Skarga założył w Krakowie Arcybractwo Miłosierdzia. Sprzyjał także zakonowi dominikanów. Zgromadził wokół siebie wielu intelektualistów i uczonych. Był mecenasem Jana Kochanowskiego. Został pochowany w kaplicy św. Dominika przy kościele OO Dominikanów. Kaplica ta jest dziełem Santi Gucciego, mauzoleum rodu Myszkowskich.

W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga.