Piotr Drzewiecki (ur. 29 maja 1865 w Warszawie, zm. 8 grudnia 1943 w Berlinie) – polski inżynier, przemysłowiec oraz działacz społeczno-gospodarczy. Pierwszy prezydent Warszawy w II Rzeczypospolitej

Absolwent szkoły realnej w Warszawie (w 1883) oraz Wydziału Mechanicznego Petersburskiego Instytutu Technologicznego i Instytutu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu (studia w Petersburskim Instytucie Technologicznym ukończył w 1888 r. ze złotym medalem przyznanym za dyplomowy projekt młyna parowego).

W 1889 r. rozpoczął pierwszą pracę jako asystent dyrektora fabryki rur Hulczyńskiego w Sosnowcu, w tym samym roku zaczął pisać artykuły do „Przeglądu Technicznego”.

W 1899 r. został prezesem Warszawskiego Stowarzyszenia Techników, które utworzyło Wydział Słownictwa mającego za zadanie normalizację polskiej terminologii technicznej. W 1923 r. zainicjował założenie Komitetu Technicznego dla normalizacji wyrobów przemysłowych oraz ich dostawy przekształconego rok później w Polski Komitet Normalizacyjny (na podstawie uchwały z 9 XII 1924 r.). P. Drzewiecki został jego pierwszym prezesem i piastował to stanowisko aż do wybuchu II wojny światowej.

Założyciel i organizator licznych firm, instytucji gospodarczych i społecznych m.in. w 1893 r. współzałożyciel firmy Towarzystwo Budowy Maszyn i Urządzeń Sanitarnych Drzewiecki i Jeziorański Sp. Akc. (firma działała do 1939 r.), w 1913 był współorganizatorem Domu Towarowego Braci Jabłkowskich. W 1919 założył Ligę Pracy, której został prezesem (w latach 1919-1939), w tym samym czasie kierował Polskim Bankiem Komunalnym. W 1920 r. powołał do życia w Chrzanowie pierwszą polską fabrykę lokomotyw. Po wybuchu I wojny światowej został członkiem Centralnego Komitetu Obywatelskiego (do 1915). Ponadto był prezesem m.in. Polskiego Towarzystwa Elektrycznego, Polskiego Związku Przemysłu Metalowego, działaczem Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. W okresie 1906-1918 kierował Towarzystwem Kursów Naukowych, które przyczyniło się do reaktywacji po 1918 roku – Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki Warszawskiej i SGGW. W 1931 był współzałożycielem klubu Rotary International. Następnie – od 1935 – był prezesem Instytutu Naukowego Organizacji i Kierownictwa (zał. w 1925).

Mocno angażował się w pracę na rzecz stolicy. W latach 1916-1917 był burmistrzem Warszawy (zastępcą prezydenta) i członkiem Rady Miejskiej, a od 22 marca 1918 do 28 listopada 1921 prezydentem Warszawy. W 1920 dodatkowo został zastępcą prezesa Rady Obrony Stolicy. W latach 1930-1937 był przewodniczącym komisji planowania regionalnego Warszawy.

Aresztowany przez Niemców w 1942 r. zmarł rok później w więzieniu Moabit w Berlinie. Prochy Piotra Drzewieckiego zostały w 1949 roku sprowadzone do Polski i złożone w grobowcu na Cmentarzu Powązkowskim.