Pietro Badoglio (ur. 28 września 1871 w Grazzano Monferrato, zm. 1 listopada 1956 w Grazzano Monferrato), włoski dowódca wojskowy i polityk.

Życiorys

Ukończył Akademię Wojskową w Turynie. W armii włoskiej służył od 1892. Jako porucznik artylerii brał udział w wojnach kolonialnych: kampanii etiopskiej w 1892, gdzie walczył m.in. pod Aduą oraz w kampanii libijskiej przeciwko Turcji w latach 1911-1912. Uczestnik I wojny światowej, już jako generał pomagał przywrócić porządek po klęsce Włochów pod Caporetto w 1917.

W 1919 został wybrany senatorem, a następnie pełnił misje dyplomatyczne w różnych krajach, m.in. był ambasadorem Włoch w Brazylii. Po wojnie (1926) również otrzymał stopień marszałka i w latach 1929–1933 pełnił obowiązki generalnego gubernatora Libii.

W 1936, w trakcie ponownej agresji włoskiej na Abisynię, objął funkcję głównodowodzącego wojsk inwazyjnych po generale Emilio De Bono; zintensyfikował działania zbrojne, czego efektem było triumfalne wkroczenie do Addis Abeby 5 maja. Po kampanii otrzymał od króla Wiktora Emanuela III tytuł księcia Addis Abeby i został mianowany generalnym gubernatorem i wicekrólem Etiopii.

W 1940 był szefem sztabu generalnego. Przeciwny udziałowi Włoch w II wojnie światowej, po agresji na Grecję podał się do dymisji.

26 lipca 1943 mianowany premierem po zdymisjonowaniu Benito Mussoliniego przez króla. Podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji Włoch, a następnie wypowiedział wojnę III Rzeszy 13 października 1943. Premierem pozostał aż do wyzwolenia Rzymu w czerwcu 1944.

Pod naciskiem antyfaszystowskich polityków, którzy nie mogli mu zapomnieć udziału w budowaniu kolonialnego imperium Włoch, ustąpił ze stanowiska i przeszedł w stan spoczynku.