Patrick Dewaere, właśc. Jean-Marie Patrick Bourdeaux (ur. 26 stycznia 1947 w Saint-Brieuc, zm. 16 lipca 1982 w Paryżu) – francuski aktor i kompozytor.

Życiorys

Urodził się jako trzeci z sześciorga dzieci francuskiej aktorki Madeleine 'Mado' Maurin (ur. 1915). Miał czworo braci – Jeana-Pierre'a (ur. 18 lipca 1941, zm. 15 sierpnia 1996), Yves'a-Marie (ur. 19 kwietnia 1944), Dominique (ur. 1 kwietnia 1949), Jeana-François (ur. 1957) i jedną siostrę Marie-Veronique (ur. 1960). Zadebiutował na ekranie w wieku czterech lat pod pseudonimem Patrick Maurin w komediodramacie Pan Fabre (Monsieur Fabre, 1951). Stał się obiektem drwin ze strony szkolnych kolegów, co spowodowało izolację we wczesnym wieku. Mając dziesięć lat pojawił się w komedii Gene'a Kelly Szczęśliwa droga (The Happy Road, 1957). W 1968 roku wstąpił do trupy teatralnej Café de la Gare, gdzie zaczynali swoje kariery Gérard Depardieu i Miou-Miou. Zdecydował się przyjąć nazwisko panieńskie swojej babci Dewaere. Po występach w licznych filmowych, zwrócił na siebie uwagę rolą przestępcy Pierrota w anarchicznej komedii Jaja (Les Valseuses, 1974). Był sześciokrotnie nominowany do nagrody Cezara; za rolę Lefevre, zastępcy Verjeata w dramacie kryminalnym Powodzenia, stary! (Adieu Poulet, 1975), jako Marc w dramacie Najlepszym sposobem na pieszo (La Meilleure façon de marcher, 1976), za postać sędziego Fayarda w dramacie kryminalnym Sędzia Fayard, zwany Szeryfem (Le Juge Fayard dit Le Shériff, 1977), jako neurotyczny sprzedawca Franck Poupart w dramacie Czarna seria (Série noire, 1979), jako zwolniony z więzienia Bruno Calgagni, który poszukuje pracy i próbuje rozpocząć nowe życie w dramacie Zły syn (Un mauvais fils, 1980) oraz za kreację ojczyma Rémi w dramacie Teść (Beau-père, 1981).

Jego krótka kariera zakończyła się tragicznie i wciąż w tajemniczych okolicznościach. Wkrótce po premierze czarnej komedii Raj dla wszystkich (Paradis pour tous, 1982) u boku Jacques'a Dutronc, w której jego bohater popełnia samobójstwo, 35-letni aktor w dniu 16 lipca 1982 roku postanowił zakończyć swoje życie przez strzelanie z karabinu w paryskim hotelu. W tym czasie otrzymał propozycję od Claude Leloucha zagrania w filmie Édith i Marcel (Édith et Marcel, 1983). Szokujące, niewytłumaczalne do końca dla przyjaciół, fanów i rodziny samobójstwo Dewaere, później stało się przedmiotem pełnometrażowego dokumentu francuskiego Patrick Dewaere (1992), który został pokazany na festiwalu filmowym w Cannes. W 1983 roku we Francji powstała nagroda im. Patricka Dewaere. W 2005 roku francuski piosenkarz Raphaël napisał utwór pt. "Chanson pour Patrick Dewaere".

Ma dwie córki: Angèle Herry-Leclerc (ur. 13 sierpnia 1974) ze związku z Miou-Miou i Lolę (ur. 1980).

Wybrana filmografia

• 1956: Stokrotka (En Effeuillant la marguerite) jako brat Toto
• 1957: Szpiedzy (Les Espions) jako mały Moinet
• 1957: Szczęśliwa droga (The Happy Road) jako Dziecko
• 1966: Czy Paryż płonie? (Paris brule-t-il) jako młody partyzant
• 1971: Małżonkowie roku drugiego (Les Mariés de l'an II) jako Woluntariusz
• 1971: Dom pod drzewami (La Maison sous les arbres) jako Mężczyzna w żółtym szaliku
• 1974: Jaja (Les Valseuses) jako Pierrot
• 1975: Lili, kochaj mnie! (Lily, aime-moi) jako Johnny
• 1975: Powodzenia, stary! (Adieu Poulet) jako Lefevre, zastępca Verjeata
• 1975: Nie ma sprawy! (Pas de probleme!) jako barman
• 1976: F jak Fairbanks (F... comme Fairbanks)
• 1976: Marsz triumfalny (Marcia trionfale) jako porucznik Baio
• 1977: Komnata biskupa (La Stanza del vescovo) jako Marco Maffei
• 1977: Sędzia Fayard, zwany Szeryfem (Le Juge Fayard dit Le Shériff) jako sędzia Fayard
• 1978: Przygotujcie chusteczki (Préparez vos mouchoirs) jako Stephane
• 1979: Korek (L'Ingorgo – Una storia impossibile) jako Młodzieniec
• 1980: Zły syn (Un mauvais fils) jako Bruno Calgagni
• 1981: Hotel Ameryka (Hôtel des Amériques) jako Gilles Tisserand
• 1981: Teść (Beau-père) jako Rémi
• 1981: Psychiatra (Psy) jako Marc
• 1982: Raj dla wszystkich (Paradis pour tous) jako Alain Durieux
• 1982: Tysiąc miliardów dolarów (Mille milliards de dollars) jako Paul Kerjean