"Olgierd Świda (1862- 1935) - rolnik, absolwent Akademii Rolniczej w Dublanach, właściciel Różampola.   W styczniu 1920 wybrany na stałego delegata Mińskiego Towarzystwa Rolniczego, pełnomocnik Ordynacji ks. Radziwiłłów w Nieświeżu(d0 1912r.). Kawaler krzyża Polonia Restituta. Po podpisaniu traktatu ryskiego w 1921 r. utracił majątek. Początkowo pracował jako naczelnik Wydziału Samorządowego Urzędu Wojewódzkiego w Nowogródku, a od 1924 r. jako dyrektor rolny w dobrach Radziwiłłów." źr.: Hanna Świda-Ziemba, Uchwycić życie. Wspomnienia, dzienniki i listy 1930-1989, Ośrodek KARTA, Warszawa 2018 Olgierd Świda "Trafił na okres pozytywizmu - razem z babcią(Anną - przyp. Szarlatan), uważali, że trzeba dobrze i samodzielnie prowadzić gospodarstwo; w ich przypadku - odziedziczony majątek w ruinie, w pobliżu Mińska. Pogardzał tymi, którzy osobiście nie chodzili po polach i nie doglądali - ważne było oko gospodarza. Oboje mieli ogromny kult pracy, stanowiła ona dla nich największą wartość i kryterium oceny. Należało przy tym być patriotą i działać na rzecz oświaty. W związku z tym dziadek wśród chłopów szerzył oświatę rolniczą, a babunia uczyła wiejskie dzieci pisać i czytać.(patrz poz. 38 na aukcji - przyp. Szarlatan). Uznawali, że w ten sposób spełniają swój obywatelski obowiązek wobec ojczyzny. Ponieważ dziadek umiał zarządzać, to - gdy stracili majątek - zajął się kierowaniem dobrami Radziwiłłów i obydwoje zamieszkali w folwarku Zajezierze pod Nieświeżem." źr.: tamże "Rodzina Świdów stanowiła klan. Byli do niego zaliczani nawet nie-Świdowie, którzy - choć nosili inne nazwiska - byli urodzeni ze Świdówien. "Świdostwo" było ważniejsze niż wszystko - nie tata Krupski się liczy, tylko mama Świdówna. Mieli dumę, byli niezależni psychicznie. Rodzina trzymała się razem, popierając siebie nawzajem. Linia męska uważała się za kalwińską. Mówiono, że "kalwinów popiera Radziwiłł, ale Świdowie u jego klamki wisieć nie będą". W związku z tym byli trochę wyobcowani. Nie mieli dóbr darowanych, tylko takie, które własną pracą doprowadzili do rozkwitu. Uważali się za dobrych rolników."

opracowala Elzbieta Gieysztor Ingvarsson