Morris Halle, urodzony w 1923 roku jako Pinkowitz, zmarły 2 kwietnia 2018 – amerykański językoznawca łotewsko-żydowskiego pochodzenia, profesor w Massachusetts Institute of Technology.

Urodzony w Lipawie na Łotwie, wraz z rodziną przeniósł się w 1929 do Rygi. Do USA przybyli w 1940 roku. W latach 1941-1943 Halle studiował inżynierię w City College of New York. W 1943 roku wstąpił do wojska, zwolniony w 1946 roku wstąpił na Uniwersytet Chicago, gdzie w 1948 roku został magistrem językoznawstwa. Następnie studiował na Columbii u Romana Jakobsona, w 1951 roku został wykładowcą w MIT, a w 1955 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Harvarda. Pracował w MIT do przejścia na emeryturę w 1996 roku, ale nadal prowadzi badania i publikuje. Zna biegle niemiecki, jidysz, łotewski, rosyjski, hebrajski i angielski. Mieszkał w Cambridge (Massachusetts) z żoną Rosamond. Miał trzech żonatych synów, Davida, Johna i Timothy’ego.

Morris Halle jest najbardziej znany ze swoich pionierskich prac z fonologii generatywnej, najpierw jako współautor (z Noamem Chomskim i Fredem Lukoffem) On Accent and Juncture in English (1956), a następnie jako współautor (z Noamem Chomskim) fundamentalnej dla rozwoju klasycznej fonologii generatywnej pracy The Sound Pattern of English (w 1968 roku).

Morris Halle jest jednym z trzech językoznawców w historii MIT, których uhonorowano najwyższym tytułem przyznawanym profesorom MIT, Institute Professor (w 1981 roku, pozostali dwaj to Roman Jakobson w 1948 roku i Noam Chomsky w 1976 roku).