Modest Iljin (ur. 19 lipca 1909 w Orenburgu na Syberii, zm. 24 lutego 1941), ps. „Klin”, hubalczyk, podporucznik mgr inż. Wojska Polskiego.

Do Polski przyjechał w 1922 roku. Po zdaniu matury odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu służbę wojskową. Studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, którą ukończył w czerwcu 1939 roku. W sierpniu zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego Kawalerii w Białymstoku, a następnie trafił do 110 Pułku Ułanów w Wołkowysku. Gdy ważyły się losy oddziału w Puszczy Augustowskiej, pozostał z mjr. Henrykiem Dobrzańskim. Nabawiwszy się ischiasu opuścił oddział i wyjechał do Warszawy.

9 lipca 1940 roku został aresztowany przez Niemców. Więziony do września na Pawiaku, a następnie został wywieziony w nieznanym kierunku. Jego siostra Cezaria otrzymała w październiku wiadomość, że przebywa w Radomiu. Próbowała mu pomóc, ale jej wysiłki okazały się bezskuteczne. Otrzymała trzy listy z Oświęcimia, z których ostatni był z datą 16 lutego 1941 roku. 2 października została wezwana na ul. Daniłowiczowską, gdzie wręczono jej świadectwo zgonu, w którym podano datę 24 lutego 1941 roku jako datę śmierci brata. Z wiadomości jakie zebrała rodzina wynikało, że ppor. Iljin został przewieziony do Radomia i tam zastrzelony.