Mirosław Żuławski (ur. 16 stycznia 1913 w Nisku, zm. 17 lutego 1995 w Warszawie) – polski pisarz, dyplomata.

Ukończył Wydział Prawa i Studium Dyplomatyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (1935).

W czasie okupacji mieszkał z rodziną we Lwowie, tam urodził się jego syn Andrzej. Działał w AK – pisał biuletyny informacyjne, działał w podziemnym życiu kulturalnym. Był karmicielem, a później preparatorem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla, co skutecznie chroniło przed represjami okupanta. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną wyjechał ze Lwowa. Był zastępcą redaktora „Rzeczpospolitej” w Lublinie.

W latach 1945–1948 był członkiem PPS, od 1948 roku należał do PZPR. W latach 1945–1949 przebywał jako radca kulturalny w Ambasadzie RP w Paryżu, w latach 1949–1952 w Pradze. W latach 1952–1957 wchodził w skład zespołu redakcyjnego „Przeglądu Kulturalnego”, publikował też w tygodniku „Świat”. W latach 1956–1965 znów pracował w Paryżu reprezentując Polskę w UNESCO. Od 1971 był wicedyrektorem departamentu MSZ. Lata 1974–1977 spędził w Dakarze jako Ambasador PRL w Senegalu; w 1978 przeszedł na emeryturę.

Jako poeta debiutował na łamach lwowskich „Sygnałów”. Ojciec reżysera Andrzej Żuławskiego, bratanek pisarza Jerzego Żuławskiego, dziadek reżysera Xawerego Żuławskiego.

W 1953 roku otrzymał nagrodę państwową III. stopnia. W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej (Francja) i innymi odznaczeniami zagranicznymi.

Książki

• Ostatnia Europa (1947),
• Rzeka Czerwona (1953),
• Portret wroga (1954),
• Opowieść atlantycka (1954),
• Drzazgi bambusa (1956),
• Psia gwiazda (1965),
• Opowieści mojej żony (1970),
• Pisane nocą (1973),
• Ucieczka do Afryki (1983),
• Album domowe (1997)

Napisał scenariusz filmu Opowieść atlantycka w reż. Wandy Jakubowskiej według własnego opowiadania pod tym tytułem.