Mieczysław Sołtys (ur. 7 lutego 1863 we Lwowie, zm. 11 listopada 1929 we Lwowie) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog i organizator życia muzycznego.

Po ukończeniu gimnazjum kształcił się pod kierunkiem Karola Mikulego w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Równolegle studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Kontynuował studia w Wiedniu (kompozycja) i Paryżu (kontrapunkt i muzyka organowa w szkole Eugène Gigout). Wrócił do Lwowa w 1891 i został profesorem, a od 1899 dyrektorem Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie (przemianowanego po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na "Polskie Towarzystwo Muzyczne we Lwowie") i dyrektorem artystycznym Towarzystwa. Należał do Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Uczył gry na fortepianie oraz przedmiotów teoretycznych. Był także krytykiem muzycznym i redaktorem Wiadomości Artystycznych (1897-1899). Był główną postacią życia muzycznego Lwowa.

Jego twórczość obejmuje niemal wszystkie gatunki i formy, przede wszystkim jednak muzykę dramatyczną, w tym opery:

• komiczne (Rzeczpospolita Babińska i Panie Kochanku),
• romantyczne (Jezioro Dusza oraz Maria albo Opowieść kresowa według Marii Malczewskiego) oraz
• dramat muzyczny Nieboska komedia według Krasińskiego.

Wystawiono je m.in. na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie.

Spośród utworów orkiestrowych najważniejsze jego dzieła to:

• Symfonia b-moll
• poematy symfoniczne
• Koncert fortepianowy c-moll

Skomponował także oratoria:

• Śluby Jana Kazimierza (1895)
• Królowa Korony Polskiej (1904)
• misterium dramatyczne Var sacrum o życiu św. Franciszka z Asyżu (1929)

Był ojcem Adama Sołtysa.

W 1929 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.