Mieczysław Orłowicz (ur. 17 grudnia 1881 w Komarnie, zm. 4 października 1959 w Warszawie) – polski doktor praw, z zamiłowania krajoznawca i popularyzator turystyki.

W związku z pracą ojca, który był notariuszem, rodzina Orłowiczów często zmieniała miejsce zamieszkania, przenosząc się kolejno do Dębicy, Jarosławia, Sambora i Rymanowa. Znaczną część swojego dzieciństwa Mieczysław spędził w miasteczku Pruchnik niedaleko Jarosławia, u swojego dziadka Jana Krasickiego. Uczęszczał do gimnazjów w Jarosławiu, Samborze i w kolegium jezuickiego w Chyrowie. Podczas pobytu rodziny Orłowiczów w Rymanowie (1895-1904) młody Mieczysław rokrocznie przyjeżdżał tam na wakacje. Na ten okres przypadły jego pierwsze spotkania z mapami (austriackie mapy wojskowe w skali 1:75 000) i przewodnikami turystycznymi ("Przewodnik po austriackich kolejach państwowych"), z którymi planował pierwsze samodzielne wycieczki górskie i bliższe podróże krajoznawcze. Młody Orłowicz przejawiał szczególne zainteresowanie geografią, historią, architekturą i etnografią okolic, w których aktualnie przebywał.

Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (ukończył prawo i historię sztuki). Był współzałożycielem Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie (1906), oraz organizował pierwszy Komitet Olimpijski w Polsce. Był autorem ponad stu przewodników turystycznych. Orłowicz propagował także turystykę w Bieszczadach Wschodnich, na terenach wschodnich II RP, zaprojektował też przebieg wschodniej części Głównego Szlaku Beskidzkiego. W uznaniu zasług jego imieniem nazwano przełęcz w Bieszczadach Zachodnich (przełęcz M. Orłowicza) i Główny Szlak Sudecki.

Wydany we Lwowie w 1923 r. Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii był wznowiony w 1991 r. w ramach Biblioteki Borussii - seria wydawnicza Wspólnoty Kulturowej Borussii w Olsztynie.

Jak napisał wcześniej o pierwszym wydaniu przewodnika Tadeusz Oracki, autor biografii Orłowicza: "Wymieniony przewodnik wobec braku odpowiedniego syntetycznego opracowania dziejów Warmii i Mazur, był przez wiele lat namiastką popularnej encyklopedii poświęconej tym regionom." Opracowanie wznowionego wydania przez Grzegorza Jasińskiego, Andrzeja Rzempołucha i Roberta Trabę sprawiło, że przewodnik ten taką podręczną encyklopedią pozostaje.

Pochowano go w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego.

• Ilustrowany przewodnik po Przemyślu i okolicy, Przemyśl 1917,
• Ilustrowany przewodnik po Galicji, Bukowinie, Spiszu, Orawie i Śląsku Cieszyńskim, Lwów 1919,
• Ilustrowany przewodnik po Spiszu, Orawie, Liptowie i Czadeckiem, Lwów 1921,
• Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, Lwów 1923,
• Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskiem, Lwów 1924,
• Ilustrowany przewodnik po Gdańsku wraz z terytorjum Wolnego Miasta, Warszawa 1928,
• Moje wspomnienia turystyczne (wybór i opracowanie: Ferens Wanda, przedmowa: Wroczyński Ryszard), wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków 1970.