Mieczysław Limanowski (ur. 6 stycznia 1876 we Lwowie, zm. 25 stycznia 1948 w Toruniu) – polski geolog, prof. uniw. w Wilnie i Toruniu, reżyser, kierownik literacki teatru.

Był synem Bolesława Limanowskiego, działacza socjalistycznego. W 1897 zdał z odznaczeniem maturę w Wyższej Szkole Realnej we Lwowie. W latach 1897-1899 studiował inżynierię na Politechnice Lwowskiej (gdzie pod wpływem prof. Niedźwiedzkiego zainteresował się geologią), a następnie geologię w Lozannie, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1908 współpracował z Komisją Fizjograficzną Akademii Umiejętności, Muzeum Dzieduszyckich we Lwowie i Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem.

W czerwcu 1915 pod naciskiem władz rosyjskich wyjechał do Moskwy. W Moskwie pracował w Komisji Kulturalno-Oświatowej przy Domu Polskim. Razem z Juliuszem Osterwą nawiązał kontakt ze słynnym rosyjskim reżyserem i reformatorem teatralnym Konstantym Stanisławskim. W czasie pobytu w Moskwie utrzymywał bliski kontakt z Teatrem Polskim i moskiewską Polonią, był recenzentem teatralnym w polskich gazetach.

W grudniu 1918 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Założył i prowadził I Polskie Studio Sztuki i Teatru, rozpoczął wykłady w Warszawskiej Szkole Dramatycznej. W jesieni 1919 razem z Juliuszem Osterwą założył i w latach 1919-1927 prowadził teatr Reduta.

W 1919 zaczął pracować w Państwowym Instytucie Geologicznym. Z ramienia Instytutu prowadził badania na Pomorzu, tworząc podwaliny stratygrafii utworów czwartorzędowych w Polsce. Pracował też nad zagadnieniami ogólnymi dotyczącymi tektonicznej budowy Polski

W 1925 wraz z Redutą przeniósł się do Wilna. Od 1927 pracował na Uniwersytecie Stefana Batorego - był profesorem geografii. Kierownik sekcji fizjograficznej Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej.

Po drugiej wojnie światowej od 1945 jako profesor geografii wykładał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.