Michał Pius Römer, Mykolas Römeris, Mykolas Rėmeris lub Mykolas Riomeris, urodzony 7 maja 1880 w majątku Bogdaniszki w rejonie rakiskim na Litwie, syn Michała Kazimierza Römera h. Laski i Konstancji Tukałło h. Śreniawa.

Zmarł w Wilnie 22 lutego 1945 –  prawnik, publicysta, polityk, dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Witolda Wielkiego. Studiowal prawo na Uniwersytecie Jagiellonskim w Krakowie. W młodości zwolennik krajowców. W 1914 roku przyłączył się do Legionów Piłsudskiego. W 1917 r. był sędzią pokoju w Kolnie pod Łomżą. Wówczas zdecydowanie deklarował brak zainteresowania dla polskiej polityki, skupiał się na kwestiach litewskich i był zdecydowany powrócić na Litwę. W 1920 roku odmówił przyjęcia urzędu premiera Litwy Środkowej i osiadł w Kownie. W latach 1921-28 zasiadał w litewskim Sądzie Najwyższym, po 1922 roku pracował w Uniwersytecie Litewskim Witolda Wielkiego, w katedrze prawa. W latach 1927-39 był rektorem tej uczelni. W 1932 roku reprezentował Litwę w Trybunale Haskim, gdzie sądził w sprawie wypadków w Kłajpedzie związanych z działalnością Otto Böttchera.

Jest uważany za jednego z najwybitniejszych specjalistów od prawa (w tym konstytucyjnego) międzywojennej Litwy. W 2004 roku jego imię nadano Litewskiemu Uniwersytetowi Prawa w Wilnie. Był Mistrzem loży "Litwa" powstałej w 1911 r. Zostawil dzienniki pisane w języku polskim oraz publikacje po litewsku i po niemiecku:

• Mykolas Römeris. Lietuva. Studija apie lietuvių tautos atgimimą. ISBN 9955-601-94-9;
• Mykolas Römeris. Konstitucinės ir teismo teisės pasieniuose. ISBN 9986-9004-1-7
• Michael von Römer. Die Verfassungsreform Litauens vom Jahre 1928. ISBN n.n.

Bibliografia: Zbigniew Solak, Między Polską a Litwą. Życie i działalność Michała Römera 1880-1920, Kraków 2004