Urodził się w Naujasodis koło Kowna na Litwie. W 1930 r ukończył Seminarium Nauczycielskie w Kownie , później studiował geografię na Uniwersytecie Kowno Vytautas Magnus . Po ukończeniu obowiązkowego kursu nie obronił dyplomu, ale zapisał się na ekonomię na tym samym uniwersytecie i studiował przez trzy semestry. Od [[1934 \\. pracował w Izbie Handlowej, Przemysłu i Rzemiosła w Kownie .

Na początku II wojny światowej w 1941 r. Wzięły udział w buncie w Kownie. 16 marca 1943 r. wraz z innymi litewskimi intelektualistami został aresztowany przez gestapo nazistowskich Niemiec i przewieziony do obozu koncentracyjnego Stuthof. Znosił ciężkie warunki uwięzienia i bardzo pomógł cierpiącemu kapłanowi Alfonsasowi Lipniūnasowi . Po wyzwoleniu obozu 12.03.1945 r  przez Armię Czerwoną został przydzielony do pomocy lekarzom w udzielaniu pomocy medycznej byłym więźniom. Epidemie duru brzusznego i powstawania pęcherzy były przerażające, a M. Peceliūnas również cierpiał na te choroby.

1946–1948 pracował w Oddziale Zaopatrzenia Szpitala Miejskiego w Pucku , 1947 ; zaakceptowane obywatelstwo polskie. 1949 r Przez kilka miesięcy był robotnikiem rolnym w Szpitalu Św. Józefa we Wrocławiu .  Od 1952 r. pracował w Dziale Zakupów Gdańskiej Akademii Medycznej, a następnie w Dziale Inwestycji. Pomimo przejścia na emeryturę w 1975 kontynuował pracę w Wydziale Inwestycji Gdańskiej Akademii Medycznej.

W 2008 roku zamieszkał w Domu Spokojnej Starości w Gdańsku a potem w Domu Dziadków "Panemunė" w Kownie na Litwie