Michaił Dmitriewicz Skobielew, ros. Михаил Дмитриевич Скοбелев (ur. 29 września 1843 w Petersburgu, zm. 7 lipca 1882 w Moskwie) – generał piechoty Armii Imperium Rosyjskiego 1881, generał adiutant 1878, uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej 1877–1878.

Urodzony w rodzinie oficera. W latach sześćdziesiątych XIX wieku oficer Grodzieńskiego Pułku Huzarów Lejb-Gwadii w Warszawie (pułk mieścił się w koszarach w Łazienkach przy ul. 29 Listopada, wtedy w granicach ulic: Czerniakowskiej, Agrykoli i Szwoleżerów). Ukończeniu Nikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1868. Uczestnik Ekspedycji Hiwińskiej w 1873. Brał udział w dławieniu Powstania Kokandskiego w Kirgizji 1973-1876. Od lutego 1876 gubernator województwa fergańskiego. Prowadził politykę kolonialną. Brał udział w wojnie rosyjsko–tureckiej 1877–1878 jako dowódca Brygady Kozaków. Brał udział w drugim szturmie Plewny w lipcu 1877 i w opanowaniu Łowecza w sierpniu 1877. W czasie trzeciego szturmu Plewny w sierpniu 1877 dowodził lewoskrzydłowym oddziałem który wdarł się do miasta, jednak nie otrzymawszy pomocy zmuszony był do wycofania. Dowodząc 16 Dywizją uczestniczył w blokadzie Plewny i w zimowym przejściu wojsk rosyjskich przez Bałkany, odgrywając decydującą rolę w bitwie pod Szejnową. W lutym 1878 zajął San-Stefano pod Stambułem. Waleczność w wojnie 1877-78 dało mu wielką popularność w Rosji i Bułgarii. W Bułgarii jego nazwiskiem nazwano place, ulice i parki w wielu miastach.

W latach 1878-1880 dowodził korpusem. W latach 1880-1882 kierował Drugą Ekspedycją Ahałtekinską, w czasie której była podbita Turkmenia. W 1882 przebywając w Paryżu wystąpił w obronie narodów bałkańskich przed agresją na nie ze strony Niemiec i Austro-Węgier, co w konsekwencji wywołało międzynarodowy skandal i nieporozumienia. Za to był ściągnięty przez cara Aleksandra III do Rosji. Po powrocie do kraju nieoczekiwanie zmarł.

Gen. Skobielew był utalentowanym dowódcą. W czasie dowodzenia stosował nowoczesne na owe czasy metody walki i sztuki operacyjnej. Cechowała go w bojach odwaga i osobiste bohaterstwo. Był bardzo popularny jako dowódca wśród żołnierzy i oficerów.

Gen. Skobielew był odznaczony najwyższymi odznaczeniami rosyjskimi oraz niemieckimi m.in. Pour le Mérite, Orderem Czerwonego Orła (dwukrotnie).

W 1911 na terenie koszar przy ul. 29 Listopada w Warszawie postawiono pomnik Skobielewa. Pomnik rozebrano ok. 1935.