Max Factor Sr., właśc. Maksymilian vel Michaił Faktor vel Faktorowicz (ur. 19 lutego 1872 w Zduńskiej Woli, zm. 30 sierpnia 1938 w Los Angeles) – polsko-żydowski producent i wynalazca kosmetyków, założyciel przedsiębiorstwa Max Factor.

Był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną w latach 1896–1906 była Esther Rosa. Z tego związku urodziło się czworo dzieci. Drugą żoną od 1906 roku była Huma Sradkowska. Zmarła po 2 latach związku. W 1907 roku urodziła syna – Louisa. Ostatnią żoną była od 1908 roku do jego śmierci Jennie Cook. W 1916 roku urodziła syna – Sidney’a (zm. 2010).

Życiorys

Max Factor (nazwisko rodowe zapisane w dokumentach – „Faktor”, czasem błędnie podawane jako Faktorowicz) urodził się w biednej wielodzietnej rodzinie żydowskiej. Rodzice: Abraham i Cyrla, z d. Wrocławska (w niektórych publikacjach błędnie podawane jako Tandrowska).

W wieku 14 lat zaczął pracować jako pomocnik w drogerii, aptekarza i dentysty, eksperymentując przy tym z mieszankami kremów, perfum i innych kosmetyków. W wieku 20 lat otworzył własny sklep drogeryjno-perukarski w Moskwie, a jednym z jego zajęć było wykonywanie charakteryzacji aktorów Cesarskiego Teatru Imperialnego. Stał się doradcą od kosmetyki dla rosyjskich elit i dworu carskiego.

W 1904 wyjechał wraz z rodziną do Stanów Zjednoczonych, aby wziąć udział w Targach Światowych w St. Louis, i już tam pozostał. W 1907 otworzył sklep drogeryjno-perukarski w Los Angeles. Wkrótce potem zaczął współpracować jako uliczny charakteryzator z aktorami filmowymi w Hollywood (w tym czasie aktorzy dokonywali charakteryzacji na koszt własny u przygodnych fachowców). W 1914 opracował sposób łatwo nakładanego i zmywanego makijażu dla aktorów filmowych (był twórcą angielskiego wyrazu make-up). Jego wynalazkiem było m.in. pakowanie kosmetyków do tubek.

Od 1917 zaczął współpracować z pierwszym profesjonalnym gabinetem charakteryzacji filmowej, z innym jej pionierem George’em Westmorem. W 1929 otrzymał Oscara Amerykańskiej Akademii Filmowej za charakteryzację. Jego największym sukcesem w zakresie charakteryzacji było przygotowanie w 1931 aktora Borisa Karloffa, grającego rolę potwora stworzonego przez doktora Frankensteina w filmie Jamesa Whale’a pod tym samym tytułem. Ponadto jego klientami były największe sławy amerykańskiego filmu tamtych czasów: Mary Pickford, Pola Negri, Gloria Swanson, Jean Harlow, Judy Garland, Rita Hayworth, Ginger Rogers, Marlena Dietrich, John Wayne, Charlie Chaplin, Frank Sinatra.

To Max Factor ufarbował na rudo włosy Rity Hayworth, które stały się jej znakiem rozpoznawczym. On też opracował specjalny puder, którym rozjaśnił ciemną cerę Rudolfa Valentino.

Istotą sukcesu Maxa Factora w dziedzinie charakteryzacji filmowej była świadomość, że barwoczułość emulsji filmowej (czarno-białej i kolorowej) jest nieco odmienna od barwoczułości oka ludzkiego. Dzięki dokładnemu dobraniu kolorystyki szminek i pudrów twarze aktorów i aktorek miały na ekranie bardziej naturalny wygląd.

W 1909 Max Factor zaczął wytwarzać pierwszą serię własnych kosmetyków. Kolejnymi seriami kosmetyków Maxa Factora były: Society Line (1916) i Colour Harmony Line (1918). W ich skład wchodziły puder, róż, cienie do powiek i szminka. Innowacyjność tych kosmetyków polegała na tym, że były one dobrane do koloru oczu i włosów, a całość makijażu była stonowana kolorystycznie w zależności od naturalnych właściwości twarzy klientki. W 1927 przedsiębiorstwo Max Factor rozpoczęło działalność marketingową na terenie całych Stanów Zjednoczonych, a już w 1930 eksportowała swoje produkty do 80 krajów.

Max Factor senior zmarł we śnie w roku 1938, a nie w wyniku wypadku samochodowego, jak powszechnie sądzono. Przedsiębiorstwo przejął jego syn Francis, z wykształcenia chemik, który ze względów marketingowych zmienił imię na Max. To za jego namową w 1920 r. Max Factor nazwał swoje wyroby „make up”, która to nazwa szybko stała się powszechnym synonimem kosmetyków.

W roku 1991 markę „Max Factor” kupił amerykański koncern Procter & Gamble.