Maria Podraza-Kwiatkowska (ur. 19 stycznia 1926 w Kołomyi, zm. 5 kwietnia 2016 w Krakowie) – polska historyk literatury, prof. dr hab. nauk humanistycznych o specjalności filologia polska, historia literatury polskiej, literaturoznawstwo, wykładowczyni Uniwersytetu Jagiellońskiego, edytorka oraz eseistka.

Ukończyła szkołę średnią we Lwowie, w okresie okupacji uczęszczała na tajne komplety. W 1945 roku przeprowadziła się do Krakowa. W roku 1951 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorat uzyskała w 1964 a habilitację w 1970. Od 1974 roku była związana z Instytutem Filologii Polskiej, Instytutem Polonistyki, a następnie Wydziałem Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kierowała Katedrą Historii Literatury Polskiej XIX wieku. Profesor zwyczajny od 1987.

Specjalizowała się w epoce Młodej Polski. Jest autorką wielu książek i rozpraw naukowych (m.in. syntezy „Literatura Młodej Polski” oraz monografii „Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski”). Prowadziła badania naukowe nad wybranymi twórcami oraz zagadnieniami epoki oraz była edytorką poezji młodopolskiej. Jej dokonania naukowe ukształtowały wizerunek epoki Młodej Polski na tle literatury europejskiej jako zwornika kultury polskiej XIX i XX wieku.

Maria Podraza-Kwiatkowska była m.in. członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Krakowskiego Polskiej Akademii Nauk oraz redakcji „Ruchu Literackiego”.

Wybrane publikacje

Lista wybranych publikacji:

• Kraków i Galicja wobec przemian cywilizacyjnych (1866–1914). Studia i szkice – współautorka
• Labirynty – kładki – drogowskazy. Szkice o literaturze od Wyspiańskiego do Gombrowicza
• Literatura Młodej Polski
• Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski
• Somnambulicy, dekadenci, herosi. Studia i eseje o literaturze Młodej Polski
• Studia o Tadeuszu Micińskim
• Wolność i transcendencja. Studia i eseje o Młodej Polsce