Maria Anto (wł. Maria Czarnecka (Antoszkiewicz); ur. 15 grudnia 1936 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2007 tamże) – polska malarka. Córka Tadeusza Marii Czarneckiego i Józefiny Nelly Egiersdorff, jednej z pierwszych studentek kobiet Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 1920-22).

Ukończyła Wydział Malarstwa na ASP w Warszawie w 1962 roku. Brała udział m.in. w Biennale w São Paulo w 1963 roku (komisarz sekcji polskiej – Ryszard Stanisławski, dyrektor Muzeum Sztuki w Łodzi) oraz w ponad 200 wystawach w kraju i zagranicą. Laureatka wielu nagród i wyróżnień za swoją twórczość i poszczególne dzieła.

Tworzyła silnie emocjonalne dzieła na granicy surrealizmu, malarstwa fantastycznego i prymitywnego. W latach 70. związana z galerią Cortina w Mediolanie. Przyjaciółka Dino Buzzatiego, Maxa Ernsta, Michała Walickiego.

Porównywana przez krytyków do Fridy Kahlo, Tanguy'ego, Ernsta, Chirico i Rousseau, stworzyła jednak całkowicie własny, indywidualny i niepowtarzalny styl. Jej silnie emocjonalnie i fantastyczne obrazy znajdują się krajowych i światowych kolekcjach, m.in. Muzeum Narodowym w Warszawie, w Galerii Zachęta w Warszawie czy Muzeum Karlsruhe, Muzeum Sztuki Współczesnej w Sztokholmie oraz wielu kolekcjach prywatnych na wszystkich kontynentach, dając świadectwo jej niezwykłego talentu i wrażliwości.

W obrazach artystki odcisnęło się piętno doświadczenia dzieciństwa spędzonego w okupowanej Warszawie, śmierci najbliższych oraz traumatyczny epizod ocalenia w drodze do niemieckiego obozu. Lęki i traumy dzieciństwa widoczne w jej późniejszej twórczości, przełamane zostały jej magiczną wyobraźnią i głęboką erudycją.

Artystka byłą oddaną organizatorką życia artystycznego w czasie oporu lat 80. W jej domu i pracowni, w czasie tzw. bojkotu oficjalnych instytucji w czasie i po stanie wojennym (1982-1986), odbywały się wystawy i spotkania nieoficjalnego obiegu, organizowała pokazy, współtworzyła Solidarność Artystów równocześnie kontynuując swoją wybitną twórczość.

Zmarła 10 kwietnia 2007, pochowana na Powązkach w rodzinnym grobie Czarneckich.