Marek Józef Dołęga-Zakrzewski (ur. 25 sierpnia 1896 w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 11 września 1944 w Warszawie) – inżynier, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, komendant Portu Czerniakowskiego w powstaniu warszawskim.

Urodził się 25 sierpnia 1896 roku w Ostrowi Mazowieckiej. Był synem Jana i Janiny Henryki z Humięckich Zakrzewskich. W 1914 roku ukończył Prywatne Gimnazjum Filologiczne w Płocku. W czasie I wojny światowej przebywał w Rosji. Po wkroczeniu do Rohaczowa oddziałów Korpusu gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego (marzec 1918) zgłosił się na ochotnika do tej formacji. Mianowany junkrem i przydzielony do Kompanii Junkierskiej Legii Rycerskiej. Na początku czerwca 1918 roku został zdemobilizowany i wrócił do Polski.

W październiku 1918 roku wstąpił na Wydział Inżynierii Wodnej Politechniki Warszawskiej. 11 listopada 1918 roku zgłosił się ochotniczo do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W sierpniu 1920 walczył w obronie Warszawy. W 1927 roku mianowany podporucznikiem rezerwy z przydziałem do 30 Pułku Strzelców Kaniowskich.

W czasie okupacji niemieckiej należał do Armii Krajowej (ps. „Józef Brek”). Był kierownikiem Warszawskiego Zarządu Dróg Wodnych. Prowadził działalność konspiracyjną wśród załóg marynarskich Portu Czerniakowskiego. Służył w 3 batalionie Wojskowej Służby Ochrony Powstania (WSOP) AK 2 Rejonu, I Obwodu. W czasie powstania warszawskiego w Zgrupowaniu „Kryska”. Objął funkcję komendanta (komisarza) cywilnego Portu Czerniakowskiego.

Zginął od bomby 11 września 1944 roku, na ul. Solec, w budynku Zarządu Dróg Wodnych. Pochowany w Kwaterze Dowborczyków na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Jego nazwisko widnieje na Murze Pamięci Muzeum Powstania Warszawskiego (kolumna 194, pozycja 10).

• podchorąży – 1919
• podporucznik – 25 marca 1927 ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 875 lokatą w korpusie oficerów piechoty
• porucznik – ze starszeństwem z 19 marca 1939 w korpusie oficerów piechoty