Małgorzata Fornalska, ps. Jasia (ur. 8 czerwca 1902 w Fajsławicach, zm. 26 lipca 1944 w Warszawie) – polska działaczka komunistyczna, wiele lat związana z Bolesławem Bierutem, z którym miała córkę Aleksandrę.

Córka Antoniego i Marcjanny, siostra Felicji Fornalskiej i Aleksandra Fornalskiego, również działaczy komunistycznych. Od 1918 członkini SDKPiL i RKP(b), a od 1921 KPP. Od lipca do grudnia 1918 służyła w I Carycyńskim Batalionie Komunistycznym, potem była wychowawczynią w Domu Dziecka w Saratowie, następnie w Pietrowsku. W styczniu 1920 została skierowana do pracy partyjnej w Polsce. W lipcu-sierpniu 1920 wraz z bratem Aleksandrem pracowała w Tymczasowym Komitecie Rewolucyjnym Polski. Absolwentka kursu przy Uniwersytecie Komunistycznym im. Swierdłowa w Moskwie. 1921 ponownie wróciła do Polski. Brała udział w IV Zjeździe KPP latem 1927 pod Moskwą. Studiowała w Akademii Wychowania Komunistycznego i w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej (do 1930). W okresie międzywojennym kilkakrotnie aresztowana i więziona za działalność komunistyczną. Od 1936 w KC Czerwonej Pomocy. Po opuszczeniu więzienia we wrześniu 1939 w ZSRR, a od końca 1941 w szeregach tamtejszych polskich komunistów. Od wiosny 1942 ponownie w Polsce, w KC PPR, współredaktorka organu PPR Trybuna Wolności. 14 listopada 1943 aresztowana przez gestapo wraz z Pawłem Finderem i osadzona na Pawiaku, a 26 lipca 1944 rozstrzelana w ruinach getta warszawskiego. 26 lipca 1948 Prezydent RP, Bolesław Bierut nadał jej pośmiertnie Krzyż Grunwaldu I klasy.