Maksymilian Łepkowski, także Łępkowski, herbu Dąbrowa (ur. 1817, zm. 1 lipca 1893 w Zasławiu) – poseł do Rady Państwa, prezes i marszałek rady powiatu sanockiego, właściciel dóbr, działacz społeczny.

Syn Karola (1783-1864) i Józefy, z domu Zaleska (1792-). Jego żoną była Eugenia, z domu Wisłocka (1835-1924). Ich dziećmi byli: Czesław, Karol (1866-1928), Maria, Włodzimierz, Grzegorz (1868-1908). Rodzina Łepkowskich posiadała obszary na terenie obecnego Zagórza, w tym Zasław i Wielopole.

W 1870 został wybrany do Rady Powiatowej w Sanoku, reprezentujący własność ziemską jako właściciel dóbr tybularnych. Pełnił funkcję prezesa i marszałka (1872-1875) rady powiatu sanockiego; jego zastępcą był Zenon Słonecki, który został jego następcą. Został wybrany posłem do Rady Państwa w Wiedniu V kadencji (1873-1879 jako reprezentant wielkiej własności z powiatów Sanok, Brzozów, Lesko, Krosno). Był dyrektorem Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie.

Zmarł 1 lipca 1893 w Zasławiu, a 4 lipca 1893 został pochowany w grobowcu rodzinnym na Starym Cmentarzu w Zagórzu. SPoczywa w nim cała rodzina Maksymiliana, prócz syna Grzegorza, pochowanego w Wielopolu.

Po śmierci Maksymiliana dobra Łepkowskich odziedziczyli jego synowie: na początku XX wieku Karol posiadał tereny w Zasławiu (także został marszałkiem rady powiatu sanockiego), a Grzegorz w Wielopolu. Dobra po Karolu odziedziczyła jego bratanica, Olga Łepkowska-Sulimirska, żona Tadeusza Sulimirskiego.