Magda Olivero (ur. 25 marca 1910 w Saluzzo, zm. 8 września 2014 w Mediolanie) – włoska śpiewaczka operowa, sopran, jedna z legend sceny operowej, śpiewająca od lat 30. do wczesnych 80., na scenach europejskich i amerykańskich.

Urodzona jako Maria Maddalena Olivero. Zadebiutowała na scenie operowej w 1932 roku w Turynie w oratorium Nino Cattozzy (1886–1961) I misteri dolorosi. Śpiewała do roku 1941, kiedy to wyszła za mąż i wycofała się ze sceny. Powróciła 10 lat później, na prośbę kompozytora Francesca Cilei zaśpiewała tytułową rolę w jego operze Adriana Lecouvreur. Od 1951 roku śpiewała w teatrach operowych na całym świecie. Kreowała m.in. Gildę, Traviatę, Toskę, Fedorę, Adrianę Lecouvreur, Manon Lescaut, Medeę, Iris, Madame Butterfly, Mimi, Liu, Minnie, Wally. Śpiewała też w prawykonaniach i dziełach kompozytorów współczesnych: Gian Francesca Malipiera, Renza Rosselliniego, Angela Costaguty, Flavia Testiego.

W 1967 roku śpiewała tytułową Medeę w operze Cherubiniego w Dallas.

Magda Olivero śpiewała u boku kilku pokoleń największych artystów swoich czasów (Beniamino Gigli, Franco Corelli, Mario del Monaco, Daniele Barioni, Placido Domingo, Luciano Pavarotti, Giullietta Simionato, Fedora Barbieri). Miała niesłychanie głos charakterystyczny głos, z bardzo swobodna górą, w śpiewie nie obawiała się używać nowoczesnych, także pozawokalnych aktorskich środków wyrazu, niezwykle angażowała się w kreowaną na scenie postać.

W wieku 65 lat, po blisko 4 dekadach śpiewania zadebiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, rolą Toski.

Jej ostatnie występy odbyły w marcu 1981 roku (Głos człowieczy Francisa Poulenca).

Od tej pory Magda Olivero śpiewała i nagrywała okazjonalnie.

Nagrania

Magda Olivero pozostawiła niewiele nagrań oficjalnych. W 1938 Magda Olivero wzięła udział w pierwszej pełnej rejestracji opery Turandot Pucciniego (u boku Giny Cigny) dla wytwórni Cetra. W 1969 roku, dla Dekki, zarejestrowała Fedorę (z udziałem Maria del Monaco i Tita Gobbiego, pod dyrekcją Lamberto Gardellego i fragmenty Franceski da Rimini Riccarda Zandonaia (z udziałem Maria del Monaco pod dyrekcją Nikoli Rescigno). W 1970 ukazał się album z ariami sakralnymi Quando il canto è preghiera, wydany przez wytwórnię Ariston. W 1993 roku, z towarzyszeniem fortepianu, nagrała pełną partię Adriany Lecouvreur.

Przetrwało natomiast wiele żywych rejestracji jej występów, dlatego też, obok Leyli Gencer, Magda Olivero nazywana jest Królową Piratów.