Ludwik Nazimek (ur. 21 sierpnia 1890 w Niepołomicach, zginął 11 lipca 1922 w Krakowie) – porucznik pilot Wojska Polskiego II RP.

Był synem Józefa i Marii z Sumarów. Maturę złożył w Gimnazjum Realnym w Krakowie. W marcu 1909 zgłosił się na ochotnika do odbycia jednorocznej służby w Cesarskiej i Królewskiej Armii. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął studia w Akademii Handlowej w Wiedniu. 1 sierpnia 1914 został zmobilizowany do 13 Pułku Piechoty. W jego składzie, w czasie I wojny światowej, walczył na froncie wschodnim. Był czterokrotnie ranny. W 1918 został skierowany do Szkoły Lotniczej w Wiener Neustadt. Szkołę ukończył z licencją pilota w stopniu chorążego i przydzielony został do parku lotniczego na lotnisku rakowickim w Krakowie. Tam zastał go koniec wojny.

W listopadzie 1918 wziął czynny udział w zajęciu lotniska rakowickiego, rozbrojeniu austriackiej załogi i przejęciu sprzętu. Pod koniec tego miesiąca rozpoczął służbę w 1 Eskadrze Wywiadowczej w Krakowie, jednak szybko został przeniesiony na stanowisko instruktora do Niższej Szkoły Pilotów. W czasie wojny z bolszewikami został przydzielony do 5 Eskadry Wywiadowczej i z nią wyruszył na front. W czasie walk na Ukrainie oraz walk z 1 Armią Konną pod Lwowem odznaczył się męstwem i wielkim zaangażowaniem, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. 12 lipca 1920 awansowany został na podporucznika.

Po zawarciu rozejmu skierowany został wraz z eskadrą do Przemyśla. Tam w grudniu 1921 został ciężko ranny w wypadku lotniczym. Po sześciomiesięcznym leczeniu wrócił do lotnictwa. Został przydzielony do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie. 13 czerwca 1922 został mianowany porucznikiem. Cztery tygodnie później zginął śmiercią lotnika w czasie lotu służbowego. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.